กระชากหน้ากาก-ลากไส้ เอ็นจีโอ

คนที่อยู่ในวงการสื่อสารมวลชนจะรู้ดีว่า ข้อมูลที่แฉๆกันออกมาทั้งในประเด็นการเมือง เศรษฐกิจ สังคมนั้น บางทีมันก็ไม่ใช่เรื่องความเก่งกาจสามารถ ถึงขนาดเป็น “นักข่าวหัวเห็ดสมองเพชร”หรือ “Investigated NEWS ตัวพ่อ” สักเท่าไหร่หรอก
แต่ความจริงข้อมูลที่แฉออกมานั้นมีต้นทางมาจากกลุ่มคนที่เสียประโยชน์แล้วเอามาแฉกันเสียมากกว่าโดยมีสื่อเป็นเครื่องมือ
ประโยชน์ประการหนึ่งที่ได้จากการแฉไปมานี่ก็คือ ความจริง ว่า โลกนี้มีสองด้านเสมอ ประมาณ “หยิน-หยาง” “สูง-ต่ำ” 11 ไฮโลว์ไปนู่น...
วันนี้ “สำนักข่าวใต้ดิน” ไม่ต้องเปลืองแรงเขียนมากเอาแค่เป็นเวทีรวมรวบข้อมูลที่คนกันเองออกมาแฉกันเอง ในประเด็น “เอ็นจีโอ”ก็มันส์พะยะค่ะแล้ว..
เนื้อหาเบื้องแรกเป็นการชี้แจงของคนในวงการเอ็นจีโอเผยแพร่ในเวปตามลิงค์ เพื่อหวังให้คนเข้าใจเอ็นจีโอในแง่บวก ลองพิจารณา

http://www.thaingo.org/story/book_038.htm

10 คำถาม - คำตอบ จากใจเอ็นจีโอ
มีคำถาม ที่เกี่ยวข้องกับเอ็นจีโอมากมาย ที่สาธารณชนต้องการใคร่รู้ และวันนี้แกนนำเอ็นจีโอ ซึ่งมีประสบการณ์ในการทำงานด้าน NGO มา 15 ปี ทั้งในภาคเมืองและภาคชนบท สรุปเป็นคำถามและคำตอบอย่างน่าสนใจดังนี
1. NGOs รับเงินต่างชาติ จริงหรือไม่ ? ตอบ เรื่องนี้จริง มีหลายองค์กรที่ได้ทุนสนับสนุนจาก ต่างประเทศ ส่วนใหญ่ จะเป็น ฝั่งอเมริกา ยุโรป ญี่ปุ่น หรือ ออสเตรเลีย โดยเงินเหล่านี้ มีทั้งที่เป็นของรัฐบาลแต่ละประเทศ เช่น USAID Canadafund AUSAID DANCED และสถานฑูตของแต่ละประเทศ ฯลฯ นอกจากนั้น ก็ยังรับเงินจากภาคเอกชน เช่น มูลนิธิ และ บริษัทต่าง ๆ เช่น มูลนิธิฟอร์ด ร๊อคกี้เฟลเลอร์ World Vision อย่างบริษัทธุรกิจใหญ่ๆ ที่เรารู้จักเป็นบริษัทระดับโลก ล้วนแล้วมีมูลนิธิ หรือ มีกองทุนในการพัฒนาสังคมทั้งสิ้น เช่น NOKIA ลูเซ่น Microsoft นี่ยังไม่รวมพวกองค์กรภายใต้ UN ทั้งหลาย เช่น UNAIDS UNCEF UNESCO ILO
2. NGOs ไทย นอกจากรับเงินต่างชาติ แล้ว ยังรับเงินใครอีก ? ตอบ รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลไทย เช่น กองทุนสิ่งแวดล้อม งานด้านสาธารณสุขก็ได้ทุนจากกระทรวงสาธารณสุข รวมถึง กองโลกเอดส์ กรมประชาสงเคราะห์ กระทรวงวัฒนธรรม สำนักงานกองทุนวิจัยแห่งชาติ สำนักงานส่งเสริมสุขภาพ สำนักงานสลากออมสิน ป.ป.ส. นอกจากนั้น NGOs ในเมืองไทยหลายแห่ง ได้รับการบริจาคจาก บริษัทในประเทศ นับไม่ถ้วน รวมถึงเงินบริจาค จากประชาชนทั่วไป หรือบางแห่ง มีรายได้จากการดำเนินกิจกรรม หรือ ขายของที่ระลึก รวมถึง เงินดอกเบี้ยที่ฝากธนาคาร แล้วนำเงินปันผลมาดำเนินการ
3. รับเงินต่างชาติ หมายถึง ขายชาติหรือ ? ตอบ ไม่มีใครสรุปอะไรแคบ ๆ แบบนั้นแน่นอน หาก การสนับสนุนเงินเหล่านั้น นำไปใช้เพื่อประโยชน์ต่อชุมชน สังคม ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ย่อมไม่มีใครกล่าวได้ว่า การกระทำนั้น เป็นการ ทำลายชาติ หรือ ขายชาติ เพราะแม้แต่รัฐบาลไทย ก็ยังรับเงินจากองค์กรแหล่งเดียวกันกับ NGOs ไทย มา ดำเนินโครงการในประเทศมากมาย ไม่ว่าจะ WHO ในยุคแรกที่มาแก้ปัญหาเรื่องโรคเอดส์ DENCED ใน ด้านสิ่งแวดล้อม และ อีกมากมาย ปีหนึ่งเป็นพันล้านบาท
4. NGOs คือใคร ? ตอบ เป็นที่น่าสนใจไม่น้อย ที่ได้ยิน ได้อ่าน ได้เห็น ตัวหนังสือ ที่เขียนถึง กลุ่ม NGOs มานับครั้งไม่ถ้วน แต่น้อยครั้ง ที่จะมีการระบุลงไปว่า NGOs นั้นคือใคร แล้วมีที่มาอย่างไร ซึ่งเป็นประเด็นทางนิเทศศาสตร์ที่การรับรู้ของประชาชนผ่านสื่อในเชิงปริมาณ แต่เหตุใด ประชาชนผู้รับสื่อถึงยังไม่รู้จัก NGOs เสียที และหลายครั้ง ที่มีความสับสนระหว่าง NGOs ( Non Government Organization ) กับ POs (people organization) และการที่ไม่เข้าใจที่มาที่ไป และ เป็นอยู่ขององค์กรเหล่านี้ จึงเป็นเหตุ ให้ความเข้าใจหลังจากนั้นทั้งหมด มีความคลาดเคลื่อนไปอย่างมากมาย NGOs คือ องค์กรพัฒนาสาธารณกุศล ที่ทำงานในด้านต่าง ๆ มีทั้งทำงานกับผู้ด้อยโอกาส ต่าง ๆ เช่น เด็กเร่ร่อน พิการ เอดส์ คนชรา ผู้หญิง ที่ถูกใช้ความรุนแรง แรงงานต่างด้าว ชนกลุ่มน้อย ฯลฯ หรือบ้างก็ทำงานตามประเด็นต่างๆ เช่น ประเด็นสิ่งแวดล้อม ประเด็นด้านสิทธิมนุษยชน หรือบ้างก็ทำงานชุมชน ติดพื้นที่ อย่างเช่น องค์กรในชุมชนต่างๆ ทั่วประเทศ ที่มีลักษณะทำงานทั้ง งาน สังคมสงเคราะห์ และ งานพัฒนา รวมถึง งานด้านการศึกษา และยกระดับองค์กรชุมชน คนทำงานส่วน ใหญ่ได้รับเงินเดือน แต่บางคนก็ทำงานในลักษณะอาสาสมัคร ไม่มีค่าตอบแทน
5. ทำไม NGOs ต้องต่อต้านการพัฒนา ? ตอบ ไม่คิดว่า NGOs ต่อต้านการพัฒนา แต่ส่วนใหญ่ มองเห็นอีกด้านของการพัฒนา ซึ่งมันก็คือ อีกด้านหนึ่งของเหรียญ โดยเฉพาะการลงไปช่วยเหลือให้ชุมชนสามารถมีพื้นที่ของตนเอง ในการบอก เล่า ผลกระทบของการพัฒนาต่าง ๆ ซึ่งนักพัฒนาภาครัฐ อาจมองไม่เห็น หรือ ไม่ได้บอกเรื่องราวเหล่านั้นต่อสาธารณะ ดังนั้น เพื่อที่สังคมจะได้มองเห็นการพัฒนาจากเหรียญทั้งสองด้าน NGO บางองค์กร จึงทำหน้าที่นี้ ส่วนโครงการใด ที่มองเห็นในแนวทางสอด คล้องกัน ก็จะมีความร่วมไม้ร่วมมือกันทั้งสองฝ่าย ในความเป็นจริง มีการทำงานร่วมกันเป็นอย่างดีระหว่าง GOs ( Government Organization) กับ NGOs ( Non Government Organization ) ซึ่ง มีอยู่มากมาย เต็มประเทศ เพียงแต่ว่า เรื่องแบบนี้ ไม่เป็นข่าวให้สาธารณะรู้จัก
6. ม็อบรับจ้าง ? ตอบ หากหมายถึง กลุ่มพลังมวลชนที่ออกมาเคลื่อน ไหวอย่างต่อเนื่อง เช่น ปากมูล สมัชชาคนจน ท่อก๊าซไทย-มาเลเซีย ไม่เชื่อว่า เป็นจริงตามข้อกล่าวหา เชื่อว่า องค์กรประชาชน POs เหล่านี้ เคลื่อนไหวโดยไม่รับสิ่งตอบแทน หรือ ว่าจ้างมา ดูอย่างกรณี ชาวบ้านปากมูลที่เข้าพบนายกทักษิณ หากรับจ้างมาวันละ 150 บาท หรือ กี่ร้อยกี่พัน ตามที่คนกล่าว หากัน ชาวบ้านเหล่านั้น จะเอาความรู้ที่ไหน ไปยันข้อมูลกับฝ่ายราชการ แบบเอาเป็นเอาตายได้ขนาดนั้น แล้วเหตุใด หน่วยสันติบาล ถึงไม่สามารถกระชากหน้ากากจอมปลอมเหล่านั้นมาเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ก็เพราะว่า ปัญหาที่ชาวบ้านได้รับผลกระทบจากการพัฒนาของรัฐมีจริง
7. NGOs ยุยงชาวบ้าน ให้แข็งขืนต่อรัฐ ? ตอบ 50 : 50 แล้วแต่ตีความ หากการช่วยให้ชาวบ้าน รู้ถึงสิทธิตามรัฐธรรมนูญ หลักสิทธิมนุษยชน อันเป็น สากล และ ความเป็นธรรม คือ การยุยงชาวบ้าน ให้แข็งขืนแล้วล่ะก้อ ก็เป็นอย่างที่หลายคนเข้าใจ และนอกจากนั้น NGOs ยังทำหน้าที่สอนชาวบ้านในการจัดการข้อมูล รวบรวม สำรวจ ทำวิจัย และ วางกลยุทธในการต่อสู้ และประสานกับองค์กร ต่างๆ เพื่อผนึกกำลังในการสนับสนุนชาวบ้าน ส่วนการตัดสินใจ ในการเคลื่อนไหว กลุ่มชาวบ้าน POs เป็นคนตัดสินใจและรับผิดชอบต่อการตัดสินใจนั้น ๆ แต่แน่นอน ทุกการตัดสินใจของชาวบ้าน จะมี NGOs ยืนอยุ่เคียงข้างเสมอ ไม่ใช่อยู่เบื้องหลัง
8. การใช้ความรุนแรง ตอบ การต่อสู้ของภาคประชาชน ไม่ได้เริ่มต้นด้วยความรุนแรง แต่เรื่องต้น ด้วยการสื่อสาร การแสดง ออก ถึงปัญหาของตนเอง นับครั้งไม่ถ้วน แต่เมื่อปัญหาไม่ได้รับการตอบสนอง และหลายครั้งถูกหลอกให้กลับบ้านครั้งแล้วครั้งเล่า โดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นเหตุให้ ความพยายาม และ ศรัทธาต่อรูปแบบการเจรจาต่างๆ ลดน้อยลง รวมถึง ลักษณะปัญหาที่ยาวนาน ทำให้สื่อมวลชนนิ่งเฉยต่อการเสนอ ข่าว ดังนั้น กลุ่มชาวบ้าน จึงคิดค้นกระบวนการทาง กลยุทธ ไม่ว่าจะปืนกำแพงทำเนียบ ยิงธนูส่งจดหมาย หรือ เอาขี้โคลนปาใส่ เป็นการเรียกร้องความสนใจ แต่นั่น ไม่ได้มีเหตุผลในด้านความรุนแรง และหากจะมีความรุนแรงใด ๆ แน่นอนว่า ความรุนแรงนั้น เกิดขึ้นจากสถานการณ์ที่ไม่ใช่มีเพียงประชาชนเป็นผู้กระทำให้เกิด ดั่งกรณีล่าสุด ที่ชาวบ้านพักทานอาหาร อยู่ห่างจากจุดโรงแรมที่จะมีการประชุม ครม.สัญจร แล้วก็โดนกำลังเข้าล้อมปราบ ซึ่งหากคุณเป็นชาวบ้านที่เดินทางมาเพื่อเรียกร้องความเป็น ธรรม แล้วกำลังพักทานข้าวกลางถนนอยู่ มีคนเอาเท้า และ ไม้มาไล่ตีคุณ พ่อแม่คุณ แน่นอนว่า มันยากที่จะทำให้คุณอยู่เฉย ๆ โดยไม่ตอบโต้ และการ ปะทะกันก็เกิดขึ้น อย่างที่เห็น
9. NGOs บางกลุ่มทำให้เสื่อมเสีย ? ตอบ มีคนพยายามจะแยก NGOs น้ำดี กับ NGOs น้ำเน่า ออกจากการ โดยสรุปเอาง่าย ๆ ว่า NGOs ที่ทำงานช่วยเหลือเด็ก ช่วยเหลือคนด้อยโอกาส เป็น พวกน้ำดี และ พวกที่ทำงานอยู่กับกลุ่มพลังมวลชน เป็นพวกน้ำเน่า จึงไม่เห็นด้วยกับกรอบคิดนี้ และเชื่ออย่างบริสุทธิใจว่า NGOs เหล่านั้น มีความตั้งใจดี และ ทำงานที่ยาก และจะต้องต่อสู้กับทัศนะคติ และ แรงเสียดทานทางสังคมมากน้อยเพียงใด ส่วนกลวิธีในการต่อสู้ และ การต่อรองกับฝ่ายรัฐ จะมีทางอื่นอีกมากน้อยเพียงใด แต่ก็หวังว่า เวลา และ ความจริงใจ จากทุกฝ่าย จะทำให้ทุกอย่างค่อย ๆ ดีขึ้น รวมถึง อดีต NGO ที่เข้าไปร่วมงานกับรัฐบาลชุดนี้ คงมีความพยายามเพียงพอ ที่จะประสานทุกฝ่าย และ ทำให้สถานการณ์ดีขึ้นตามลำดับ แต่แน่นอน การแก้ปัญหา ต้องเอาขวานสับลงไปที่รากของปัญหา หากรัฐบาลปฏิรูปราชการได้ขนาดนี้ ก็ต้องสามารถตัดโคลนรากของปัญหา ที่อยุติธรรมมาหลายยุค หลายสมัย โดยยอมรับสิทธิชุมชนเข้ามาเป็นปัจจัยของการดำเนินนโยบายรัฐ
10. NGOs ควรทำอย่างไร ? ตอบ เจตนารมณ์ ของ NGOs ยังคงควรดำรงต่อไป ส่วนเสียงสะท้อน ขอให้ฟังให้มาก คนชั้นกลางเขาพูด เขาเชื่อเช่นนั้น ก็เพราะว่า เขารับรู้เช่นนั้น อย่าไปด่า หรือ น้อยใจเขาเลย มีโอกาส ก็ค่อย ๆ สื่อกันไป ใจ เย็นๆ อย่าทำลายมวลชน ที่อาจเข้าใจเรื่องแบบนี้ได้ ในวันหนึ่ง เพราะไม่ว่า NGOs หรือ GOs หรือ ประ ชาชนทั่วไป ก็ล้วนแล้ว อยากเห็นประเทศชาติดีทั้งนั้น เพียงแต่มองและเข้าใจปัญหาและสถานการณ์แตกต่างกันไป
สรุปแล้วบทบาทและหน้าที่ของเอ็นจีโอแท้จริงก็คือ ควรทำเพื่อประโยชน์สาธารณะ เพื่อประโยชน์สุขของสังคมส่วนรวมมากกว่าทำลายสังคม ทำให้สังคมแตกแยกและหาผลประโยชน์ใส่ตัวเอง...!!!
ผู้จัดการออนไลน์ วันศุกร์ที่ 3 มกราคม 2546
/////

กระชากหน้ากาก-ลากไส้เอ็นจีโอ

ส่วนเนื้อหาตอบโต้อันนี้มาจากกลุ่มคนที่ต่อต้าน “ขั้วอำนาจใหม่" ส่วนจะเป็นแกนนำ “แดงล้มเจ้า” หรือ “แดงสามเกลอ” เขียน อันนี้ก็ไม่อาจทราบได้ แต่ที่แน่ๆ กระชากไส้ทุกขดของเอ็นจีโอออกมาแบบ “รู้จริง-รู้ลึก”

http://thaienews.blogspot.com/2009/08/1-ngo.html

ขึ้นชื่อว่าเมืองไทย วงการไหนแม่งก็เหมือนๆกันแหละครับ คือเต็มไปด้วยเส้นสายอุปถัมภ์ มีขาใหญ่ มีพี่กลาง น้องเล็ก น้องใหม่ เป็นกันทุกที่ เอ็นโตดี-NGOก็เหมือนกัน
ผู้ให้กำเนิดNGO-ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ เป็นผู้ให้กำเนิดNGOในไทยเป็นครั้งแรกราวพ.ศ.2512 ในภาพนำลูกศิษย์ลงจากหอคอยงาช้างไปย่ำโคลนเพื่อพัฒนาชนบทที่ชัยนาท แต่NGOทุกวันนี้ผิดเพี้ยนไปจาก ณ เริ่มแรกอย่างสุดจะคาดคิดถึง คือจากจุดเริ่มที่เห็นศักยภาพคนเล็กคนน้อยคนยากคนจน กลายเป็นอำมาตย์ขุนนางตัวใหม่ที่หมิ่นแคลนรากหญ้าขึ้นมา
วงการเอ็นโตดีนี่หากพูดให้เห็นภาพก็เหมือนองค์กรทั่วๆไป คือก็จะมีขาใหญ่วงการอยู่ประมาณหนึ่งมีตัวที่เรียกว่าระดับแถวต้นๆให้กราบไหว้กันนี่ส่วนหนึ่งรองลงไปก็จะเป็นพวกตัววิ่ง ตัวชง ตัวประสานรองลงไปก็จะเป็นแบ่งโซน แบ่งสาย มีหัวหน้าสาย หัวหน้าโซนเล็กลงไปก็เป็นองค์กรหน่วยงานตามพื้นที่ หรือตามสายงานเล็กสุดก็ผู้ปฏิบัติงานสนามปลายทางก็คือกลุ่มเป้าหมาย อาจจะเป็นชุมชนคนรากหญ้า หมู่บ้าน พื้นที่ เขตงาน หรือตามเนื้องานเขียนมาตั้งยาวไม่เห็นแม่งจะมันส์ตรงไหนใจเย็นๆอันนี้เรียกว่าปูพื้นก่อนแต่งหน้าศพ...เดี๋ยวศพไม่สวย จะเสียมือผมหากไม่เข้าใจยังงี้ก็จะไปต่อไม่ถูกว่า เฮ้ย!ทำไมเอ็นโตดีแม่งมาอยู่พันธมิตรเต็ม ทำงานเพื่อมวลชนเหี้ยอะไรหละพวกมึง เสือกมาเชียร์แขกให้พวกรัฐประหาร สันดานมั้ยหละดันมาเชียร์เจ้า...คือมันหลักๆก็มาจากขาใหญ่ที่ต้องกราบกรานที่คุณถามมานี่แหละตัวอัปรีย์เลยทีนี้ก็ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าจะGO-Government Organizationหรือองค์กรรัฐ หรือ NGO-Non Government Oganizationนี่ กองทัพมันเดินด้วยท้องทั้งนั้นของรัฐก็ง่ายหน่อยคือเก็บภาษีชาวบ้านมาเป็นเงินทำงาน หล่อเลี้ยง จ่ายเงินเดือนส่วนเอ็นโตดีไปเก็บภาษีก็ไม่ได้ เก็บค่าคุ้มครองก็ไม่ได้ มันก็ต้องขอทุนเขาสมัยโบราณก็ขอฝรั่ง พวกองค์กรการศาสนา องค์การสาธารณกุศล แม้กระทั่งเศรษฐีหลบภาษีมาจ่ายให้การกุศลอย่างพวกบิลเกตส์ โซรอส วอร์เรน บัฟเฟต รอคกี้เฟลเลอร์ สารพัดNGOนี่ผู้ให้กำเนิดคือดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ เริ่มราวปี2512จนแกได้รางวัลแมกไซไซ สาขาบริการสาธารณะเลยทีเดียว ลูกศิษย์ลูกหาแกรุ่นแรกก็ยังวนว่ายอยู่ในวงการหลายคน เป็นใหญ่เป็นโตในวงการไปหมด อย่างพวกบำรุง บุญปัญญา เป็นเจ้าพ่อเอ็นจีโออีสาน,พิศิษฐ์ ชาญเสนาะ เจ้าพ่อเอ็นจีโอปักษ์ใต้,เตือนใจ ดีเทศน์ เจ้าแม่เอ็นจีโอทางเหนือ ต่อมาได้เป็นสว.,บุญเรือง สุขสวัสดิ์ ที่ยังตรึงพื้นที่ภาคกลางไว้แถวชัยนาท จุดเริ่มต้นที่ดร.ป๋วยก่อไว้ เป็นต้นNGOมารุ่งเรืองมากก็ยุคเขมรอพยพ ได้เงินฝรั่งมาทำงานกันคึกคักทางอีสานใต้ พอดีป่าแตก พรรคคอมฯล้ม ก็ได้พวกป่าแตกเข้ามาร่วมขบวนเป็นคนNGOยุคนี้กันมาก อย่างพวกมด วนิดา ตันติพิทักษ์ ณ เขื่อนปากมูลที่ตายไปแล้ว หรือกวิน ชุติมา ภูมิธรรม เวชยชัย อะไรยังงี้ งานก็ขยายตัวไปทั่วประเทศยังกับอะมีบ้าหน้าร้อนแต่ต่อมาก็ค่อยถูกลดการสนับสนุนเงินทุนลง เพราะฝรั่งมันมองว่าเมืองไทยรวยแล้ว เอ็นจีโอแทบจะตกงานก็พอดีมาได้อานันท์ ปันยารชุน เป็นนายกฯพระราชทานภาคสองมั้ง ก็ให้เงินช่วยเอ็นจีโอมาทำงานเป็นเรื่องเป็นราว ก็อย่างว่านะคนให้กับคนรับมันก็มีบุญคุณพันผูกกันมายังงี้
#ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม เป็นตัวอย่างของ"คนดี"แบบจารีต ในฐานะศิษย์ของป๋วยเขามองว่าป๋วยนั้นเป็นคนดี แต่คนแบบพลเอกเปรมก็เป็นคนดีด้วย และพลเอกสุรยุทธ์ก็เป็นคนดี อานันท์ก็เป็นคนดี ที่ไพบูลย์เน้นคือให้คนดีมี"คุณธรรม" แต่คนแบบไพบูลย์จะไม่ตั้งคำถามต่อระบบโครงสร้างที่เป็นอยู่ว่า"ดีหรือไม่ดี"สำหรับพลเมือง
พวกเอ็นโตดีจะขอตังค์เขามาทำทุนทำงาน จะไปชื่อนายหมานายกานายไก่ แหล่งทุนมันก็ไม่เชื่อใจ ไม่รู้พวกมึงเป็นใคร ก็ตามสูตรก็ต้องวิ่งหาผู้ใหญ่ในวงการมาเป็นพระประธาน เป็นกรรมการกันตามระเบียบ
#ศ.นพ.เสม พริ้งพวงแก้ว เป็นมาสเตอร์มายด์ที่คนในแวดวงการแพทย์เคารพ เคยเชียร์ทักษิณเป็นอัศวินควายดำ แต่ตอนหลังเปลี่ยน ทำให้แวดวงการแพทย์หันมารุมสกรัมทักษิณ-เสื้อแดง
ก็จะเห็นว่าคนอย่างอาจารย์หมอเสม จารย์หมอประเวศ จารย์เหน่ห์ จารย์สุลักษณ์ โสภณ สุภาพงษ์ ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม คุณหญิงอัมพร มีศุข คุณหญิงสุมาลี จาติกวนิช อะไรทำนองนี้ไปนั่งเป็นกรรมการกันเป็นหลัก เพราะพะยี่ห้ออย่างนี้สะดวกโล่ง ส่งไปขอทุนฝรั่งมันรู้จัก ต้นทุนทางสังคมสูง ส่งไปขอเงินหลวงเขาก็เกรงใจก็ให้เงินมาทำทุนความจริงคนเหล่านี้เป็นคนดี ไม่ใช่คนเหี้ยที่ไหน ปรารถนาดีกับบ้านเมือง แต่ก็อย่างว่าคือเป็นคนดีตามจารีตแบบแผนซะเป็นส่วนใหญ่
#ศ.นพ.ประเวศ วะสี เป็นมาสเตอร์มายของวงการปัญญาชน,นักวิชาการ,เอ็นจีโอเชื่อมต่อพันธมิตรเข้ากับขบวนการอำมาตย์ชนชั้นนำ
ผมเคยไปนั่งคุยกับจารย์หมอประเวศอยู่หลายหน สรุปคือแกเป็นคนดีหนะแหละ หากหลับตาซักหน่อยแล้วฟังจารย์หมอประเวศพูดไป ก็ต้องนึกว่ากำลังนั่งสนทนาธรรมกับหลวงตาแก่ๆองค์หนึ่งหละวะคนอย่างจารย์หมอประเวศนี่แกก็เป็นคนดีตามแบบแผน เรียนเก่งหัวดีสอบเข้าหมอได้ เก่งเรื่องเลือด ได้แมกไซไซมา แกก็อยากช่วยบ้านเมือง แต่ก็ต้องเป็นบ้านเมืองที่แกเห็นว่าดี คือในบ้านเมืองนั้นมีทั้งคนดีและคนไม่ดี แต่บังเอิญแกมองไปนี่นักการเมืองดันเหี้ยหมดในสายตาแก แกก็บอกกับผมทำนองว่า เอาให้ดีแล้วจารย์หมอว่ายกบ้านเมืองกลับไปให้พระเจ้าอยู่หัวท่านดูแลจัดการดีกว่านะคุณโยม...อ้าว!ชิบหายผมก็ขัดคอว่า อ่าคือว่าจารย์หมอครับ หากให้บ้านเมืองกลับไปให้ในหลวงจัดการก็ดีหรอกครับ เพราะในหลวงองค์นี้ท่านดีเลิศ แต่หากต่อไปเกิดไม่ดีงี้ไม่แย่เหรอ จารย์หมอแกก็ว่า เอาน่าอย่าเถียงดิ แต่ก่อนบางองค์ก็ไม่ดี อย่างสมัยร.6คนก็นินทา แต่ว่าสถาบันก็รอดมาได้ เราต้องไว้วางใจสถาบันว่าจะพาบ้านเมืองไปได้ตลอดรอดฝั่ง
#ศ.เสน่ห์ จามริก ผู้มีบารมีทั้งวงการสิทธิมนุษยชน,วงวิชาการ,เอ็นจีโอผู้เชื่อมต่อกับอำมาตย์และวงวิชาการ-เอ็นจีโอ
สมัยเหลี่ยมมาเป็นนายกฯใหม่ๆ พวกจารย์หมอประเวศ จารย์หมอเสมอะไรนี่ก็เห็นว่าเหลี่ยมเป็นความหวัง เพราะเป็นเศรษฐีมาทำงานให้คนจน คงจะได้คนดีแบบพระเวสสันดรนี่มาดูแลบ้านเมือง..แต่เอาไปเอามาก็เห็นๆกันว่าเหลี่ยมไม่ใช่พระเวสสันดรที่จะเป็นพระเอกให้อาจารย์หมอของผม แถมโดนเหลี่ยมด่าอีกว่า จารย์หมอเป็นแผ่นเสียงตกร่องมั่ง เป็นนายหน้าค้าความจนมั่ง ต่อไปนี้รัฐบาลเหลี่ยมจะทำงานถึงลูกถึงคนกับคนจนเอง ไม่ต้องผ่านนายหน้าแบบอานันท์จารย์หมอแกก็ปรี๊ดแตก จากแรกๆเชียร์ แล้วแกก็ค่อยๆผิดหวัง สะสมเชิงปริมาณไปสู่คุณภาพ เอาไปเอามาก็นี่แหละนายกฯมาตรา7ก็มาจากแกนี่แหละเรื่องของเรื่อง
#ส.ศิวรักษ์ เป็นมาสเตอร์มายด์ของวงการเอ็นจีโอ-นักสิทธิมนุษยชนที่เชื่อมเอ็นจีโอเข้ากับแวดวงปัญญาชนระดับสูงอย่างหมอประเวศ,เสน่ห์ จามริก และเชื่อมต่อNGOต่างประเทศให้หนุนช่วยพันมิตร
หรือคนอย่างป๋าส. หรือจารย์สุลักษณ์นี่ถึงใครจะมองว่าแกเป็นคนนอกคอกซักหน่อย ไม่ค่อยเป็นคนดีตามจารีต เพราะปากเสียด่าพระด่าเจ้าไปเรื่อย แต่แกมีอีโก้ชนิดหนึ่งว่าแกแน่ แกนี่ได้รางวัลประมาณว่าน้องๆโนเบลมาแล้ว แกก็โน่นทำตัวกลมกลืนเป็นโนเบลแฟนคลับกับทะไลลามะ กับอองซานซูจีไปตามเรื่องทีนี้แกมาโดนคดีต่อต้านท่อก๊าซพม่าสมัยรัฐบาลนายชวน ตั้งแต่ปี2541 คดีก็ลากยาวมาเรื่อยจนรัฐบาลเหลี่ยม คดีนี้เริ่มมาจากว่า ทางรัฐบาลไทยจะซื้อก๊าซพม่า แล้วจะลากท่อก๊าซผ่านป่าเมืองกาญจน์เข้ามา แกก็มีลูกศิษย์เอกคือน้าเปี๊ยก-พิภพ ธงชัย อยู่หมู่บ้านเด็กเมืองกาญจน์ก็ลากแกไปดู เสร็จแกก็อินจัด หรือหวังฟลุคได้โนเบลมั้ง แกก็ไปลุยขวางการวางท่อ เขาก็จับแกไปขังคุก แกก็ตามสไตล์ผู้ใหญ่แบบไทยๆคือเบ่ง เพราะแกเบ่งมามาก ขนาดคดีหมิ่นฯว่าหนักๆแกก็เบ่งรอดคุกมา2หน
#พิภพ ธงชัย สาวกรุ่นแรกๆของส.ศิวรักษ์ ผู้เชื่อมต่อขบวนการเอ็นจีโอเข้าร่วมรบกับพันธมิตร และเปลี่ยนจุดยืนมาหมิ่นแคลนรากหญ้า
คราวนี้ดันไปเบ่งกับเหลี่ยม เหลี่ยมมันบอกเรื่องของเมิง เรื่องของกรุคือต้องซื้อก๊าซพม่ามาพัฒนาประเทศ ส่วนป๋าส.แกประเภทต่อต้านทุนนิยม ต่อต้านโลกาภิวัตน์ แกก็มองว่าไอ่เหลี่ยมเอาใจเผด็จการพม่า รังแกพวกซูจี ไปปลอ่ยกู้พม่าห่าเหว ผลประโยชน์ทับซ้อนอะไรแบบนี้แต่ที่ป๋าส.แกเคืองแม้วหนักนี่คงเป็นอีกเรื่องที่หนักกว่าคือคดีหมิ่นฯ ที่แกไปพูดที่ขอนแก่นแล้วโดนตำรวจตามมาเล่นในทีหลัง แกเข้าใจว่าทักษิณสั่งเล่นแก หลังจากไปขึ้นเวทีพันมิตรก็คงต่อเนื่องมายังงี้คือโดนคดีท่อก๊าซสมัยชวนตั้งแต่ปี41ผ่านมายุคทักษิณไปขอก็ไม่มีน้ำใจช่วย แกก็ขึ้นเวทีพันธมิตรด่า ต่อมาทักษิณไปเล่นงานแกคดีหมิ่น ก็ยิ่งแค้นตาแม้น แกก็อยากเอาคืนเหลี่ยมซะให้เข็ดเรื่องต่อต้านทุนนิยมนี่ผมเจอกับตา ตอนผมไปกินข้าวบ้านแก ลูกชายแกต้องหนีไปดูทีวีข้างบ้าน เพราะบ้านแกดันไม่มีทีวี เพราะไม่อยากโดนมอมเมา วันหนึ่งผมก็นั่งรถไปกับแกแล้วก็เมีย ไปงานศพอาจารย์ทวี หมื่นนิกร ผมก็ฟอร์มหลับ เมียแกก็ด่าแกชิบหายเลยเรื่องทีวีนี่นะ...ไม่รุ้แกจะเอาฮาไปถึงไหนเนี่ย ผมลองเล่าแค่สายเดียวนี่นะก็พอจะเห็นภาพใช่มั๊ย อย่างมูลนิธิหมู่บ้านเด็กเนี่ยก็จะมีงี้แหละ หมอเสม หมอประเวศ โสภณ สุภาพงษ์ ป๋าส.อะไรงี้เป็นกรรมการ คนบริหารก็น้าเปี๊ยกธงชัยกับเมีย แล้วก็มีสันติสุข โสภณศิริ ลูกศิษย์ป๋าส.อีกราย(ที่รสนาเคยซุกเข้าไปห้องประชุมสภา นเป็นเรื่องกันนั่นไง)คอยเขียนเชียร์...พวกรสนาอะไรนี่ก็ลูกศิษย์ป่าส.แก แกส่งไปคุมมูลนิธิโกมล คีมทอง ก็ออกหนังสือขายมั่งอะไรมั่ง เล่นประเด็นสุขภาพมั่ง เคยจับรักเกียรติ สุขธนะติดคุกคดีทุจริตยา รสนาก็ยิ่งปักใจว่านักการเมืองนี่แม่งเหี้ยสัดๆ เดี่ยวจะเข้าสภามาลุยนักการเมือง
#รสนา โตสิตระกูล สาวกเอกฝ่ายหญิงของส.ศิวรักษ์ เป็นนางสาวโดยที่มีเพื่อนร่วมเตียงคือสันติสุข โสภณศิริ สาวกเอกฝ่ายชายของส.
เดิมทีเอ็นจีโอขาใหญ่ก็มีความหวังกับเหลี่ยมอย่างว่า คือคิดว่าหมอนี่จะเป็นพระเวสสันดรกลับชาติมาเกิด หลังๆออกลายเป็นพระเวสสันดาน มีconflict of interestหลายเรื่อง(พวกเสื้อแดงไม่ต้องเถียงนะ เพราะเสือกเป็นเรื่องจริง)แล้วก็ลุแก่อำนาจไปฆ่าตัดตอนพวกค้ายาบ้า(ตอนนั้นคงฟังในหลวงบ่นเรื่องยาเสพติดมาก แล้วไปกราบหลวงพ่อคูณ หลวงพ่อก็ดันพูดเป็นทำนองว่า คนเหี้ยๆจะดีไปอะไรกับมันนักหนาไอ้แม้วเอ๊ย...เหลี่ยมก็เอาวะลุยถั่ว2,500ศพเกลื่อน)
#ภูมิธรรม เวชยชัย-เอ็นจีอ้วน อดีตฝ่ายซ้ายและเอ็นจีโอตัวเชื่อมประสานระหว่างเอ็นจีโอกับแม้ว ตอนหลังกลายเป็นประสานงา
สายสัมพันธ์เดิมที่หวังจะพึ่งเอ็นจีอ้วน-ภูมิธรรม เวชชยชัยก็ชักไม่ค่อยได้เรื่อง ส่งปัญหาเขื่อนปากมูลขึ้นไปก็เป็นหมัน ส่งปัญหาเรื่องชาวนาถูกไล่ที่บุกป่าสงวนขึ้นไปก็เงียบ ผลักดันเรื่องกฎหมายป่าชุมชนก็เฉยมีหนนึงผมก็ไปนั่งคุยกับเอ็นจีอ้วนที่กระทรวงคมนาคมว่า ทำไมอ้วนไม่ช่วยๆเค๊าหน่อยว๊า พรรคพวกกันทั้งนั้น เขาขอมาก็ไม่ได้เข้าพกเข้าห่อ เขาก็ช่วยชาวบ้านทั้งนั้น เอ็นจีอ้วนแม่งก็ส่ายหน้าบอกว่า พวกเอ็นจีโอแม่งไม่เข้าใจกรุเลย จะเร่งรัดเอาแต่ละเรื่องวันนี้วันพรุ่งทั้งนั้นไอ่สัด ไม่รู้เหรอว่าทุกเรื่องแม่งต้องออกเป็นกฎหมาย ต้องวิ่งล็อบบี้ส.ส.ตีนขวิด ต้องไปกราบข้าราชการปลัด อธิบดี บ่อยๆเข่ากรูก็ชักไปไม่เป็นเรื่องมันก็เป็นยังงี้คือพวกเอ็นจีโอก็เห็นว่าเหลี่ยมไม่ใช่พระเวสสันดร เอ็นจีอ้วนก็เปลี่ยนสีไปเป็นพวกรับใช้ทุน อาจารย์สุลักษณ์โดนจับแม่งก็ไม่ยอมดูดำดูดี เทียบไปแล้วสมัยนายกฯแต่งตั้งอย่างอานันท์ยังมีแก่ใจหาเงินมาช่วยเอ็นจีโอได้ทำงาน ติดคุกก็ให้ประกัน แถมมากราบขออภัยพวกขาใหญ่ก็เลิกเชียร์เหลี่ยม แล้วก็หันมาส่งซิกว่า
เฮ้ย!เล่นแม่งเลยพวกเรา

#อังคาร กัลยาณพงศ์ มาเวทีพันธมิตรทางสายส.ศิวรักษ์ ทั้งเขียนรูปเขียนบทกวีขายหาทุนให้พันธมิตร
พรรคพวกป๋าส.อย่างท่านอังคารนี่แกถือว่าเลือดสุพรรณ แกก็เอาด้วย ร่ายบทกวี เขียนรูปส่งไปประมูลเวทีพันธมิตร น้าเนาว์ก็เมาๆอยู่วงเดียวกับท่านอังคาร ก็เสด็จตามมาด้วย หลังๆท่านอังคารเสด็จไปนิพพานที่ไหนไม่รู้ เข้าใจว่าปลีกวิเวกกลับสวรรค์ เลยปล่อยน้าเนาว์กลายร่างเป็นมนุษย์อยู่แถวเวทีพันธมิตรมาจนป่านนี้...กรำ!น้าเปี๊ยกอยู่ป่าเมืองกาญจน์ หมู่บ้านเด็กมาเป็นชาติก็ต้องออกป่ามาเมือง ศิษย์จะแก้แค้นให้ท่านอาจารย์! แม่งยังกับหนังจีนกำลังภายใน
#บำรุง บุญปัญญา NGOผู้มีบารมีในอีสาน
ทีนี้ตอนประชุมเอ็นจีโอนัดสำคัญนัดหนึ่งซัก4-5ปีมานี่แหละ น้าเปี๊ยกก็มาเมากันกับเอ็นจีโอสายอีสาน ทางนั้นขาใหญ่ก็มีจารย์สมเกียรติ พงษ์ไพบูลย์ น้าเปี๊ยก-บำรุง บุญปัญญา น้าโย-บำรุง คะโยธา น้าสมภพ บุนนาค น้าเดชา ผู้ประสานกป.อพช.ภาคอีสาน น้าอี๊ด-เสน่ห์ ชัยวงษ์(คนนี้ได้ทุนจากภูษณ อดัตผู้บริหารDTAC) จารย๋ผ่อง-สุนทรี เล่งอี้ จารย์เป๋ง-สมพันธ์ เตชะอธิก ทางเหนือก็พวกชัชวาลย์ ทางใต้ก็บรรจง นะแส นก-ภาคภูมิ อะไรงี้นะ พอเมากันได้ที่ก็สรุปกันตอนเมาๆนั่นแหละ(ผมก็เผอิญเมาอยู่ในวงเหมือนกัน คือผมมันแร่ด ก็รับเหมา เมาทั่วราชอาณาจักร)ว่า พวกเราจะพึ่งการเมืองแบบเก่าไม่ได้แล้ว มันต้องมีการเมืองใหม่
#บรรจง นะแส เอ็นจีโอห้าวเป้งจากปักษ์ใต้
ก็คิดตั้งแบบพรรคกรีนกันขึ้นมา คือไม่ต้องส่งส.ส.ลงสมัคร เวลาเลือกตั้งก็ขึ้นป้ายไปว่ามีนโยบายอะไร(อันนี้น้าวสันต์ สิทธิเขตต์เคยทำ ที่มีรูปแกหนวดเคราเฟิ้ม ผมเผ้าไม่หวี เป็นหัวหน้าห่าอะไรซักอย่างขึ้นป้ายทั่วกรุงเทพฯแบบกวนตีนพวกมึงเล่น)นี่ก็โมเดลหนึ่ง
#วสันต์ สิทธิเขตต์ ศิลปินนักเขียนเจ้าของหนังสือ"ประทานโทษ!..เป็นเหี้ยอะไรครับ?"ผู้สร้างตำนานขึ้นคัตเอาต์หาเสียงโดยไม่ลงสมัครส.ส. เคยเป็นโมเดลที่เอ็นจีโอจะทำพรรคกรีน ก่อนกลายร่างมาเป็นพรรคการเมืองใหม่ในวันนี้
อีกโมเดลก็คิดกันว่าจะไปทำสัมพันธไมตรีกับใครให้มันมีพลัง ก็พอดีลิ้มมันแตกกับเหลี่ยมออกมาพอดี ดูลำหักลำโค่นก็น่าจะไหว...ลิ้มมีลูกน้องชื่อสำราญ รอดเพชร ตัวสำราญมีสายสัมพันธ์กับจารย์สมเกียรติอยู่ก็ต่อกันมา
#สมเกียรติ พงษ์ไพบูลย์ ผู้เชื่อมแวดวงเอ็นจีโอเข้ากับสนธิลิ้ม
จารย์สมเกียรติก็ลากพวกแกนๆของเอ็นโตดีสายอีสานเข้ามา น้าเปี๊ยกพิภพก็มา พระอาจารย์ของน้าเปี๊ยกอย่างป๋าส.ก็แห่มา พอป๋าส.ขาใหญ่ก็ยังมา พวกอาจารย์เหน่ห์ หมอเสม หมอประเวศอะไรงี้ก็มา
#โสภณ สุภาพงษ์ ผู้เชื่อมสัมพันธ์เอ็นจีโอกับบ้านสี่เสา เขาเป็นคนที่จริงจังกับคนยากจนคนด้อยโอกาสทางสังคมอย่างซีเรียสในเนื้อหา แต่โสภณจะเคยมองไหมว่า ระบบโครงสร้างสังคมการเมืองแบบที่เขาสนับสนุนนั่นเองคือที่มาของ"ปัญหา"!
โสภณ สุภาพงษ์ ที่เป็นลูกป๋า ป๋าเปรมเคยให้ไปทำบางจากมานานหลายปี ดันไม่ได้ต่อวีซ่ายุคทักษิณก็เชื่อมสายพวกนี้เสียบปลั๊กบ้านสี่เสาอีกที ก็เลยถึงยุคโชติช่วงชัชวาลย์ของเอ็นจีโอที่เข้าไปร่วมรบกับพันธมิตรเต็มลำขึ้นมา งานนี้เลยเกิดรายการผสมพันธุ์ข้ามสปีชีส์ระหว่างอำมาตย์เก่ากับขุนนางใหม่ขึ้นมา แต่ว่าไม่ใช่เรื่องมหัศจรรย์พลันบังเกิดแต่อย่างใดแต่เป็นอัปรีย์จังไรพลันอุบัติ เมื่อเหี้ยเอากับเหี้ย ตกลูกออกมาเป็นเหี้ยชื่อ"พรรคการเมียใหม่" ก็มีด้วยประการะฉะนี้ แล..ขากๆๆๆถุ๊ยยยยย์!!

////

http://thaienews.blogspot.com/2009/08/2.html

เนื่องจากว่ามีคนถามเรื่องเงินเดือนของNGO ผมเลยจะบอกว่า เงินไม่ได้เป็นปัจจัยผลักดัน หรือแรงดึงดูดใจของคนที่มาประกอบอาชีพนี้หรอกครับ น่าจะเป็นเรื่องสุดท้ายด้วยซ้ำเพื่อตอบคำถามนี้ผมเลยขอปูภาพรวมด้วยข้อเขียนของ"ใต้หล้า" ซึ่งที่น่าแปลกใจมากคือใต้หล้าได้เขียนบทความนี้ลงเผยแพร่ครั้งแรกในเวบปฏิกริยาล้าหลังอย่างเสรีไทยบอร์ดผมคิดว่าผมรู้จัก"ใต้หล้า"ดีว่าหมอนี่เป็นใคร? แต่เอาเถอะเห็นแก่ว่าเขียนบทความได้ภาษาสวยดี เลยจะเว้นโทษตายให้ซักคน ไม่ขอแฉว่ามันเคยมีกิ๊กเป็นแอร์สายการบินอาหรับเอมิเรตส์...อุ๊บส์!(NGOเหี้ยอะไรวะแดกของสูงเชียวนะสัดด)ข้างล่างนี่คืองานเขียนของใต้หล้า ผมก๊อปมาจากเสรีไทย000000000000000000000000000ยอยศการเมืองภาคประชาชน,นาฏกรรมบนลานกว้าง:ชีวายอมพลีให้มวลชนผู้ทุกข์ทน ขอยอมตนไม่ว่าจะตายกี่ครั้ง
องค์ที่1:สายธารของภาคประชาชน:ต้นธารปฏิรูปVSต้นธารการปฏิวัติ
หากเทียบกับสายน้ำใหญ่แล้ว ประเทศไทยย่อมเคลื่อนไหวในกระแสธารหลัก(Main stream)อันมั่งคั่งเด่นอุดมด้วยสภาพแห่งความเป็นอนุรักษ์นิยม+จารีตนิยม+อำนาจนิยม+บริโภคนิยมทว่าก็มีอีกสายที่ประดุจดั่ง"น้ำแยกสาย" เราเรียกมันว่า"สายธารทางเลือกของประชาชน" หรือที่เรียกขานกันทั่วไปว่า"ภาคประชาชน"ในบทความนี้ผมจะไม่กล่าวถึงสายธารหลักของสังคมไทย เนื่องจากกล่าวไว้ในบทความอื่นของบทความชุดนี้ไปแล้ว แต่จะเจาะจงลงไปที่สายธารของภาคประชาชน หรือจะเรียกสายธารกระแสทวน หรือสายธารทางเลือกก็ตามใจ และตามที่เป็นจริง(ดังจะกล่าวต่อไป)#ปรีดี พนมยงค์หลังการปฏิวัติ2475 ของคณะราษฎร์แล้ว ปรีดี พนมยงค์ ผู้นำทางสติปัญญาของคณะฯต้องล้มเหลวในการปฏิวัติประชาชาติด้านเศรษฐกิจโดยสิ้นเชิง เมื่อต้องเผชิญแรงปฏิกิริยาต่อต้านการปฏิวัติจากพลังจารีตนิยมและอนุรักษ์นิยม+อำนาจนิยม เขาจำต้องกลายเป็นนักปฏิรูปสังคมด้วยข้อจำกัดดังกล่าวในระยะต่อมาภายหลังการถึงแก่การอสัญกรรมของแกนนำปฏิวัติ2475คือนายพันเอกพระยาทรงสุรเดช อย่างอนาถาในอินโดจีน ก็นับเป็นการขจัดเสี้ยนหนามสำคัญทางทหารของจอมพลป.ผู้เผด็จการ เหลือหอกข้างแคร่ก็เพียงผู้นำสายพลเรือนคือปรีดี พนมยงค์ ซึ่งต้องเผชิญข้อหาร้ายแรงที่สุดในคราวสวรรคต9มิถุนายน2489หลังรัฐประหาร8พ.ย.2490 ซึ่งพลิกผันชะตาจอมพลป.จากอาชญากรสงครามกลับสู่บัลลังก์นายกรัฐมนตรีนั้น... ความพยายามการรื้อฟื้นตำนานคณะราษฎร์ของปรีดีต้องประสบความล้มเหลวลงหลายครั้ง หลายคราว ทั้งกรณีกบฏวังหลวง พ.ศ.2492 ทั้งกรณีกบฏเสนาธิการในระยะถัดมา และกรณีกบฏแมนฮัตตันในปี2494 เป็นการปิดฉากของปรีดี พนมยงค์อย่างเบ็ดเสร็จ และเปิดศักราชใหม่ของเผด็จการเต็มคราบการกวาดล้างใหญ่ของฝ่ายเผด็จการหลายครั้งหลายระลอกเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดเนื้อของสานุศิษย์ปรีดี ทั้งกรณี4รัฐมนตรีอีสาน เตียง ศิริขันธ์ -จำลอง ดาวเรือง-ทองอินทร์ ภูริพัฒน์-ถวิล อุดล และกรณีนักหนังสือพิมพ์อารีย์ ลีวีระ ทั้งกรณีของการเหวี่ยงแหจับกบฏสันติภาพนำโดยกุหลาบ สายประดิษฐ์-ท่านผู้หญิงพูนศุข พนมยงค์ และบุตรชายการกวาดล้าง ดำเนินต่อไปอีกหลายระลอก กระทั่งการกวาดจับนักหนังสือพิมพ์ และปัญญาชนอย่างจิตร ภูมิศักดิ์ ,ทองใบ ทองปาวด์ ,รพีพร ,อุธรณ์ พลกุล เป็นอาทิหลังการอสัญกรรมของผู้เผด็จการสฤษดิ์ในปี2506 ความคลี่คลายขยายตัวของ"ภาคประชาชน"เหล่านี้ก็แยกสายธารอย่างเด่นชัดเป็นแม่น้ำ2สาย คือสายการปฏิวัติ อันเป็นสายกระธารกระแสทวนกับสายธารกระแสหลัก กับสายธารทางเลือก หรือเน้นการปฏิรูปทว่าทั้งสองสายล้วนมีต้นธารมาจากแหล่งเดียว ต้นน้ำนั้นชื่อปรีดี พนมยงค์...
องก์ที่2.ว่าด้วยสายธารกระแสทวน-สายธารการปฏิวัติของภาคประชาชนยุคเมื่อแรก
#สฤษดิ์ ธนะรัตน์ครูครอง จินดาวงศ์ แห่งสกลนคร ผู้สืบสายธารของเตียง ศิริขันธ์ (ขุนพลภูพานตำนานเสรีไทยสายอีสาน และMissionลับสหพันธรัฐอินโดจีน หรือหน้าตาคล้ายๆสหภาพยุโรปเวลานี้ สานุศิษย์ปรีดี)ถูกสฤษดิ์ยิงเป้าในพ.ศ.2506 ย่อมยังผลสะเทือนต่อไขแสง สุกใส นักการเมืองหนุ่มน้อยนครพนม ผู้ชมชื่นทั้งเตียงและครอง สะเทือนไปถึงเปลื้อง วรรณศรี แห่งสุรินทร์,แคล้ว นรปติ-ทองปักษ์ เพียงเกษ แห่งขอนแก่นการสังหารโหดทั้งนอกกฎหมายและในนามมาตรา 17 นอกจากผลักดันให้นักการเมืองหนุ่มภาคอีสานหันมาสมาทานลัทธิสังคมนิยมอันเป็นสถานการณ์สากลเวลานั้นที่มีให้เลือกคือประชาธิปไตยในนามเผด็จการที่อเมริกา ชี้ชัก กับผลสะเทือนของการปฏิวัติอินโดจีนของโฮจิมินห์ และขบวนประเทดลาว กับขบวนการรักชาติในกัมพูชา) ก็เป็นแรงผลักดันให้ปัญญาชนอย่างจิตร ภูมิศักดิ์-อัศนี พลจันทร(นายผี),อุดม ศรีสุวรรณ-(พ.เมืองชมพู) และพันโทโพยม จุลานนท์(ส.คำตัน) เดินทางสู่เขตป่าเขาร่วมทัพการต่อสู้กับพรรคการเมืองนอกกฎหมายอย่างพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย(พคท.)อีกบางส่วนเดินทางลี้ภัยในประเทศสังคมนิยมอย่างกุหลาบ สายประดิษฐ์(ศรีบูรพา) แม้กระทั่งปรีดีและครอบครัวต้นสายปลายธารของภาคประชาชนสายการปฏิวัติดำเนินสืบเนื่องมาสู่เจเนชั่นที่ 2 เมื่อไขแสง สุกใส เข้าไปมีการนำต่อผู้นำนักศึกษายุคก่อน14ตุลาฯอย่างธีรยุทธ์ บุญมี-เสกสรร ประเสริฐกุล-ธัญญา ชุณชฎาธาร-สมคาด สืบตระกูล-ประสาร มฤคพิทักษ์-พิรุณ ฉัตรวนิชกุล แม้กระทั่งไกรศักดิ์ ชุณหะวัณ-ๆไพบูลย์ ดำรงชัยธรรม และฯลฯและ หลัง14ตุลา2516ก็ผลิตซ้ำอุดมการณ์ผ่านไปยังคนรุ่นเกรียงกมล เลาหไพโรจน์-คำนูณ สิทธิสมาน-พิเชียร อำนาจวรประเสริฐ-หมอมิ้งพรหมินทร์,ภูมิธรรม เวชยชัย,สุธรรม แสงปทุม,สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล,ธงชัย วินิจกุล ,นักศึกษาแพทย์จาตุรนต์ ฉายแสง-จิ้นกรรมาชน-หงาคาราวาน-พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ-เสถียร จันทิมาธร และขบวนการนักศึกษาขนาดใหญ่พอสมควร กระทั่งขบวนการนักศึกษานั้นหันมาสมาทานในลัทธิสังคมนิยมอย่างลึกซึ้ง#6ตุลาคม2519จึงไม่น่าแปลกใจที่ว่าพอเกิดกรณี6ตุลาคม 2519แล้ว นักศึกษากว่า3,000คนได้เข้าร่วมกับพคท.จับอาวุธขึ้นสู้ในเขตป่าเขา ยกเว้นแต่สายที่นิยมการลุกฮือในเมือง อย่างสายของผิน บัวอ่อน(อันมีคำนูณเป็นแก่นแกนสายนี้)การปฏิวัติในเขตป่าเขาปิดฉากลงด้วยความขมขื่นพ่ายแพ้ของ"ภาคประชาชน"สายนี้ เมื่อเจเนเรชั่นนี้ต้องไปเกิดCultural gapกับเจเนเรชั่นแรกอย่างวิรัช อังคถาวร และหัวขบวนคอมมิวนิสต์นิยมจีน หรือใครต่อใครประการหนึ่งอีกประการหนึ่งสถานการณ์ในทางสากลพลิกผันอย่างรวดเร็ว จีนแตกคอกับโซเวียต และจีนเปิดฉากรุกรานเวียดนามในนามของสงครามสั่งสอน ลาวที่ให้ที่พักพิงกับพคท.ตัดสัมพันธ์กับพรรคไทย เพราะต้องเดินตามเวียดนาม ขณะที่พรรคไทยเดินตามจีน...วิทยุสปท. หรือ"วิทยุปักกิ่ง"(ทางการไทยเรียกยังงั้น)โดนปิดตัวลง และนั่นก็เป็นการสิ้นสุดตำนานภาคประชาชนในสายธารการปฏิวัติ
องก์ที่3.ว่าด้วยสายธารทางเลือก-สายธารการปฏิรูปของภาคประชาชนเมื่อแรก
ขณะ ที่การคลี่คลายขยายตัวของภาคประชาชนสายปฏิวัติดำเนินไปดังกล่าวข้างต้น อีกสายก็เริ่มแตกหน่ออ่อนเป็นภาคประชาชนที่เน้นการปฏิรูปสังคม น่าพิจารณาก็คือล้วนมีต้นสายจากปรีดี พนมยงค์
ผู้ให้กำเนิดNGO-ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ เป็นผู้ให้กำเนิดNGOในไทยเป็นครั้งแรกราวพ.ศ.2512 ในภาพนำลูกศิษย์ลงจากหอคอยงาช้างไปย่ำโคลนเพื่อพัฒนาชนบทที่ชัยนาท แต่NGOทุกวันนี้ผิดเพี้ยนไปจาก ณ เริ่มแรกอย่างสุดจะคาดคิดถึง คือจากจุดเริ่มที่เห็นศักยภาพคนเล็กคนน้อยคนยากคนจน กลายเป็นอำมาตย์ขุนนางตัวใหม่ที่หมิ่นแคลนรากหญ้าขึ้นมา
ผู้นำการปฏิรูปย่อม เป็นนายเข้ม เย็นยิ่ง-ป๋วย อึ๊งภากรณ์ อดีตเสรีไทยสายอังกฤษ มิตรร่วมรบสหายศึกของ"รูธ"ปรีดีเมื่อครั้งสงครามโลก และกลายมาเป็นผู้ว่าการธนาคารชาติป๋วยนั้นไม่คิดจะถอนรากถอนโคน สังคมแบบรุนแรงดังสายปฏิวัติ ด้านหนึ่งเขาส่งนักเรียนทุนแบงก์ชาติไปเรียนยุโรปหรืออเมริกา แล้วกลับมามีหน้าตาแบบไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม-วิจิตร สุพินิจ +เอกกมล คีรีวัฒน์ แห่งแบงก์ชาติอีกสายหนึ่งป๋วยได้เปิดมูลนิธิบูรณะชนบทอันเป็นองค์การพัฒนาเอกชน(NGO)แห่งแรกๆ ของไทย และมีพื้นที่ปฏิบัติงานในเขตชัยนาทในปี2512 อันมีพิภพ ธงชัย,บำรุง บุญปัญญา(เปี๊ยก),บุญเรือง สุขสวัสดิ์ ,พิศิษฐ์ ชาญเสนาะ แห่งสมาคมหยาดฝน จังหวัดตรัง หรือครูแดง-เตือนใจ ดีเทศน์ เป็นอาทิขณะที่ครูประทีป อึ๊งทรงธรรม ก็เริ่มมูลนิธิดวงประทีป ในสลัมคลองเตย ในอีกหลายปีต่อมาด้านหนึ่งนักเรียนเก่าอังกฤษคือสุลักษณ์ ศิวรักษ์ หรือส.ศิวรักษ์ ผู้ศรัทธาในปรีดีและป๋วย ก็สร้างตำนานผ้าม่วง หวนโหยหาภูมิปัญญาไทยในอดีตมาปฏิรูปสังคมไทยในยุคนั้น มีลูกศิษย์ลูกหามากหลาย และเข้าไปซึมแทรกเป็นนักกิจกรรมนักศึกษาสายปฏิรูป หรือสายพุทธอยู่หลายคน อาทิสุชาติ สวัสดิ์ศรี,(ต่อมาเป็น)พระไพศาล วิสาโล,ประชา หุตานุวัตร,สันติสุข โสภณศิริ,เทพศิริ สุขโสภา,วีระ สมบูรณ์,รสนา โตสิตระกูล เป็นอาทิขณะที่ในเขตป่าเขา พคท.ได้รับการต้อนรับอันอบอุ่นและขนานใหญ่จากนักศึกษาฝ่ายซ้าย สายธารภาคประชาชนสายการปฏิวัติหลังเหตุการณ์6ตุลาฯ ในพื้นที่ชนบทอันซ้อนทับกันนั้นคนอย่างพิภพ ธงชัย-เตือนใจ ดีเทศน์-พิศิษฏ์ ชาญเสนาะ และโกมล คีมทอง แห่งสายธารการปฏิรูปก็กำลังเข้าสู่ชนบทในนามของการ?พัฒนา? ทว่าโชคร้ายที่โกมล คีมทอง ไม่ได้กลับมาจากพื้นที่สุราษฎร์ ว่ากันว่าเขาโดนภาคประชาชนสายการปฏิวัติสังหาร เพราะสงสัยเป็นจารชนของรัฐบาล...หลังเหตุการณ์6ตุลาฯ ขณะที่ภาคประชาชนสายการปฏิวัติขึ้นสู่กระแสสูง แต่กลับเป็นกระแสต่ำของภาคประชาชนสายการปฏิรูป เนื่องเพราะว่าป๋วยผู้นำการปฏิรูปต้องถูกให้ร้ายจากฝ่ายขวาว่าเขาเป็นผู้นำสายการปฏิวัติ และโดนเนรเทศในกรณี6ตุลาฯ ขณะที่บทบาทของส.ศิวรักษ์ก็เป็นไปในแวดวงจำกัดพอสมควรสายการปฏิรูปกลับสู่กระแสสูงอีกครั้งหลังเหตุการณ์"ป่าแตก"ในราวปี2524-2525 และถือเป็นการขึ้นสู่กระแสสูงอย่างต่อเนื่องของสายนี้ จนมาเป็นภาคประชาชนที่เราเห็นและรู้จักกันในทุกวันนี้
องก์ที่4.การคลี่คลายขยายตัวของสายธารกระแสทวน กับสายธารทางเลือก
4.1สายการปฏิวัติที่วิวัฒนาการเข้าสู่ทำเนียบไทยคู่ฟ้าหลัง"ป่าแตก"ในปี2525อย่างเด็ดขาด ภาคประชาชนสายกระแสทวนกลับสู่นาครด้วยสภาพของ"ชิ่งชำรุดทางประวัติศาสตร์"แบบ เสกสรรค์ บ้างก็ในสภาพของ"กรวดเม็ดร้าว-ใบไม้ที่หายไป"แบบจิระนันท์ พิตรปรีชา บ้างก็"นกสีแดง-ตำนานนกสีเหลือง"อย่างวัฒน์ วรรลยางกูล หรือ"แผ่นดินของเขา"แบบศิวะ รณชิต(สุวัฒน์ วรดิลก)ทุกคนกลับสู่สายธารกระแสหลักที่พวกเขาเคยเห็นเป็น"สังคมเก่า-สังคมทราม"ที่ต้องโค่นล้มเปลี่ยน แปลง ต้องมาเข้าห้องเรียน กลายเป็นดร.เสกสรรค์ กลายเป็นอาจารย์ธีรยุทธ กลายเป็นอาจารย์ดร.สมศักดิ์ เจียมฯ อาจารย์ดร.เกษียร ศ.ดร.ธงชัย กลายเป็นคนหนังสือพิมพ์แบบเสถียร จันทิมาธร มาออกเทปขายแบบหงาคาราวาน หรือ"ชีวิตฉันมีแต่หมานำ"แบบพงษ์เทพ กระโดนชำนาญอีกส่วนหนึ่งก็กลับกลายเป็นนักการเมืองอย่างอดิศร เพียงเกษ,จาตุรนต์ ฉายแสง,จตุรนต์ คชสีห์,พินิจ จารุสมบัติ,การุณ ใสงาม และหมอพรหมมินทร์ เลิศสุริย์เดช ในเวลาหลายปีต่อมา รวมทั้งภูมิธรรม เวชยชัย หรือเกรียงกมล ที่เป็นแมนบีไฮด์เดอะซีนของทักษิณเมื่อการปฏิวัติในเขตป่าเขาล้มเหลว หนทางการยึดทำเนียบจึงเป็นคูหาเลือกตั้งแทนส่วนเจเนเรชั่นที่3ของ สายธารกระแสทวนเป็นไปอย่างกระปลกกระเปลี้ย กว่าจะรื้อฟื้นศูนย์นิสิตกลับมาใหม่ในนามของสหพันธ์นิสิตนักศึกษาแห่งประเทศ ไทย(สนนท.)ก็ล่วงถึงปี2524 โดยนักศึกษาแพทย์มหิดลนามภูษิต ประคองสาย ส่งไม้ต่อให้อภิชาติ ขำเดช ล่วงมาถึงอนุสรณ์ ธรรมใจ,นักศึกษาแพทย์หญิงวิลาสินี หมอกเจริญพงศ์ กว่าจะมาเป็นปริญญา เทวานฤมิตรกุล+กรุณา บัวคำศรี ในยุคพฤษภาทมิฬ2535 และกลายมาเป็นสุริยะใส กตศิลา และในยุคหลังปี2540 ตามติดด้วยอุเชนทร์ เชียงเสน แห่งยุคต้านโรงไฟฟ้าหินกรูด หรือท่อก๊าซไทย-มาเลย์ และยุคปัจจุบันร่วมสมัยที่กำลังงัวเงียถามหาวิญญาณประชาธิปไตยจากรุ่นพี่ส่วน หนึ่งก็กระจัดกระจายไปทำงานสื่ออย่างเสถียร จันทิมาธร,คำนูณ สิทธิสมาน,พิรุณ ฉัตรวนิชกุล หรือกระทั่งชัชรินทร์ ไชยวัฒน์(ที่มาพลอยฟ้าพลอยฝนโดนจับคดีคอมมิวนิสต์ร่วมกับพิรุณในปี2527) หรือ สำราญ รอดเพชร ไพศาล พืชมงคล เป็นอาทิ4.2สายธารการปฏิรูปคลี่คลายไปเป็นNGO..ภาคประชาชนขณะที่สายธารการปฏิรูปค่อยคลี่คลายเป็นองค์การพัฒนาภาคเอกชนอย่างเป็นทางการในหลังยุค6ตุลาฯ เริ่มต้นจากงานมนุษยธรรมด้วยการช่วยเหลือเขมรอพยพในช่วงปี2521ในพื้นที่จังหวัดสุรินทร์ และเมื่อหมดยุคเขมรอพยพ ค่อยเข้าสู่การำงานพัฒนาชุมชนในเขตชนบท อันเป็นรูปธรรมเช่น#อภิชาต ทองอยู่-ญัค#อภิชาต ทองอยู่ (ซึ่งต่อมาจะเป็นเลขาธิการและโฆษกพรรคมหาชนของเสธ.หนั่น และบอร์ดTPBS)ไปฝังตัวในพื้นที่ขอนแก่น-เปี๊ยก#บำรุง บุญปัญญา ซึ่งไปเป็น?กูรู?ในวงการพัฒนาภาคเอกชนแถบอีสานใต้ และต่อมาอีสานเหนือ-สมเกียรติ พงษ์ไพบูลย์ ซึ่งเคลื่อนไหวขบวนการครูในพื้นที่โคราชและบุรีรัมย์ สมทบด้วยสุชน ชาลีเครือ ในพื้นที่เขตชัยภูมิ-เปี๊ยก#พิภพ ธงชัย ซึ่งปักหลักสร้างซัมเมอร์ฮิลล์ขึ้นในพื้นที่ป่าเมืองกาญจน์ ก่อตำนาน?หมู่บ้านเด็ก?-ครูแดง#เตือนใจ ดีเทศน์ เข้าไปใน?หมู่บ้านด้วยหัวใจอันเบิกบาน?ในพื้นที่สูงจังหวัดเชียงราย-ครูประทีป อึ๊งทรงธรรม บุกเบิกพัฒนาสลัมคลองเตย จนคว้ารางวัลแม็กไซไซ-โย#บำรุง คะโยธา กรรมกรดีกรีเยอรมัน ซึ่งบุกเบิกงานพัฒนาชุมชนในเขตสายนาวัง กาฬสินธิ์-สมภพ บุนนาค เชื้อสายขุนนางเก่าไปเปิดงานพัฒนาชุมชนในชื่อองค์การแพลนในย่านขอนแก่น-มหาสารคาม ร่วมกับ?ปู่?เดช พุ่มคชา-บุญเรือง สุขสวัสดิ์ สืบสานพื้นที่พัฒนาชัยนาทต่อจากยุคเริ่มต้นที่ดร.ป๋วยสร้างเอาไว้-พิศิษฏ์ ชาญเสนาะ ไปบุกเบิกงานพัฒนาในเขตเกาะแหลมสนแหลมมะขาม อ.สิเกา จังหวัดตรัง-บรรจง นะแส ซึ่งพกดีกรีปริญญากลับบ้านด้วยวัวตัวหนึ่ง เพื่อเปิดพื้นที่งานพัฒนาในเขตนครศรีธรรมราช-สุลักษ์ ศิวรักษ์กับสานุศิษย์ ที่เปิดพื้นที่อาศรมวงศ์สนิทนครนายกฯ-จอน อึ๊งภากรณ์ เปิดพื้นที่เมืองรณรงค์ในโครงการเข้าถึงเอดส์-เสน่ห์ จามริก ที่เปิดมูลนิธิท้องถิ่นไทย เชื่อมโยงสายใยไปหาศาสตราจารย์นายแพทย์ประเวศ วะสี ในตอนเป็นประธานNGO เชื่อมสายโยงยาวมาเป็น สสส.ในเวลาต่อมา-รสนา โตสิตระกูล แห่งมูลนิธิโกมลคีมทอง ที่ต่อมารณรงค์เรื่องทุจริตยา-กวิน ชุติมา และดร.อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์ แห่งคณะกรรมการรณรงค์เผยแพร่งานพัฒนา-พิศิษฏ์ ณ พัทลุง และศรีสุวรรณ ควรขจร ในนามมูลนิธิคุ้มครองสัตว์ป่าและพรรณพืชฯ-ไพโรจน์ พลเพชร สมชาย หอมละออ แห่งสมาคมส่งเสริมสิทธิเสรีภาพประชาชน-แม้กระทั่ง บก.ลายจุด หรือสมบัติ บุญงามอนงค์ แห่งมูลนิธิกระจกเงาในยุคหลังๆ-บรรจบบรรสานกับนักวิชาการ+ข้าราชการสายปฏิรูปอย่างร.ต.อ.มรว.ศ.ดร.อคิน รพีพัฒน์ แห่งRDI มหาวิทยาลัยขอนแก่น,ศ.ดร.นิธิ เอียวศรีวงศ์ และคณะแห่งมหาวิทยาลัยเชียงใหม่,ศ.ดร.เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง แห่งรายการเวทีชาวบ้าน,ศ.ดร.ชัยอนันต์ สมุทวนิช แห่งสำนักจุฬาฯ และสืบ นาคะเสถียร หัวหน้าเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าหวยขาแข้ง และยืนยง โอภากุล ผู้รณรงค์"ไทยนิยม"ผ่านงานเพลง เป็นอาทิ
สิ่งที่ผมพบเจอในขบวนการภาคประชาชนที่ชื่อ NGO โดยรวมๆก็คือ-พวกเขาล้วนแต่แน่วแน่ในอุดมคติที่จะเสียสละเพื่อผู้อื่น แต่เนื่องจากไม่ได้รับทุนจากภาครัฐ ส่วนใหญ่ก็ต้องขอทุนสนับสนุนจากต่างประเทศ ส่วนใหญ่เป็นองค์การสาธารณกุศล หรือองค์การด้านศานา(โบสถ์คริสเตียน) หรือองค์กรด้านแรงงาน ดังนั้นข้อเรียกร้องต้องการต่อคนในขบวนจึงเคร่งครัดไม่ต่างกันนักคือ คนในขบวนต้องมักน้อย ได้เงินเดือนพอยังชีพ ทว่าต้องอุทิศตัวเสียสละอย่างสูง จะหวังความสะดวกสบายหาไม่ได้เลย แล้วยิ่งหวังว่าจะตั้งตัวได้ก็อย่าหวัง ก็เลยกลายเป็นว่าเอาไปเอาก็จะคัดกรองเหลือเฉพาะคนที่มีฐานะทางบ้านดี หรือไม่เป็นภาระจะอยู่ในขบวนการได้ยืดเยื้อหน่อย-พวกเขามีวิธีคิดที่แข็งตัวไม่ค่อยยืดหยุ่น คือทำตัวเคร่งครัดยิ่งกว่าพระ อาจเป็นเพราะจะได้ทนทานต่อสภาพงานการ คิดภาพเป็นดำเป็นขาว ดังนั้นไม่แปลกนักหากในเวลาต่อมาเมื่อผมพ้นจากการเป็นNGOมาทำงานข่าว หรือกระทั่งกลายเป็นนักธุรกิจแล้วจะถูก?รุ่นใหญ่?บอกว่า?ไอ้นี่มันเปลี่ยนไปแล้ว?(กล่าวคือเปลี่ยนสีแปรธาตุในทัศนะของรุ่นใหญ่เหล่านั้น)-พวกเขาปฏิเสธและออกจะชิงชังสังคมบริโภคนิยม ทุนนิยม หรือต่อต้านโลกาภิวัตน์ ดังมีเรื่องว่าเมื่อผมไปหาสุลักษณ์ที่บ้านนั้น ที่นั่นไม่มีทีวีให้ดู ลูกเขาต้องไปดูทีวีที่ข้างบ้าน ,เมื่อผมไปเยี่ยมญัค-อภิชาตนั้น เขานอนอยู่ที่?ตูบต่อเล้า?หรือบ้านปั้นดินเหนียวติดฉางข้าว แล้วจุดไต้หรือตะเกียง แทนไฟฟ้า,หรือเมื่อผมไปหาเปี๊ยก-บำรุง บุญปัญญาเพื่อโน้มน้าวให้เขามาเป็นแม่ทัพหน้าในการขับเคี่ยวกับภาครัฐที่กำลัง แย่งชิงทรัพยากร ไล่ที่ทำเขื่อนปากมูล ไล่ที่ปลูกป่ายูคา ไล่ที่ทำนาอุตสาหกรรมนาเกลือนั้น บำรุงกำลังรณรงค์เรื่อง?ภูมิปัญญาชาวบ้าน?อยู่อย่างเอาการเอางาน และเมื่อผมไปเยี่ยมพิภพ ธงชัย ที่หมู่บ้านเด็กนั้น ผมเห็นเด็กที่นั่นกำลังเป็น?สิ่งแปลกแยกกับโลกภายนอกที่มันเป็นจริง? หรือเมื่อผมไปหาโย-บำรุง คะโยธา ในหมู่บ้านที่กาฬสินธุ์นั้น เขากำลังหั่นมันสำปะหลังเลี้ยงหมูอยู่ เพราะเขาต่อต้านรำข้าวจากโรงสีไฟฟ้าฯลฯ-พวกเขาเน้นการรณรงค์ประชาชนให้กลับไปใช้ภูมิปัญญาดั้งเดิม ต่อต้านกระแสทุนสมัยใหม่ที่กำลังเชี่ยวกราก ดังนั้นเขื่อนทุกเขื่อนจึงเป็นเรื่องที่ต้องต่อต้าน เพราะไฟฟ้าไปสู่เมืองและไปสู่โรงงานอุตสาหกรรมของกลุ่มทุน หรือบรรษัทข้ามชาติ ดังนั้นสมเกียรติ พงษ์ไพบูลย์ ก็จึงรณรงค์ตั้งสหกรณ์ครูและชาวนาให้เป็นเกียรติแก่ครูที่เสียสละในการต่อสู้ กับกลุ่มทุนท้องถิ่น,ญัค-อภิชาตจึงเขียนหนังสือ?คำตอบอยู่ที่หมู่บ้าน?, บำรุง บุญปัญญา ก็จึงรณรงค์ชาวนาให้ทำเกษตรผสมผสาน และทำเกษตรแบบทำอยู่ทำกิน(ก่อนจะกลายเป็นเศรษฐกิจพอเพียงในวาระต่อมาอีก2ทศวรรษ),พิศิษฏ์ ชาญเสนาะ ก็พาชาวมุสลิมในสิเกา ฟื้นฟูป่าชายเลน,เตือนใจ ดีเทศน์ ฝังตัวในหมู่บ้านด้วยหัวใจอันเบิกบาน,ครูประทีปก็อยู่ในสลัมด้วยหัวใจอาสาสมัคร เช่นเดียวกับสุวิทย์ วัดหนู-พวกเขาไม่ได้ค่อยสนใจในสิ่งที่เรียกว่า"การต่อสู้ในเชิงโครงสร้าง" คือการขับเคี่ยวทางการเมืองนัก และออกจะปฏิเสธวิถีนั้น เพราะได้เห็นแล้วว่าพวกภาคประชาชนสายปฏิวัติก็ทำล้มเหลวมาแล้ว
อย่างไรก็ตามโครงสร้างด้านบนบุกมาเยือนภาคประชาชนสายปฏิรูปอย่างไม่ตั้งตัว ไม่ว่าจะเป็นการที่รัฐจะสร้างเขื่อนน้ำโจน จนสืบต้องพลีชีพเพื่อปกป้องป่าผืนนั้น,ไม่ว่าจะเป็นกรณีเขื่อนปากมูลที่รัฐใช้ความรุนแรงกับช่าวนาเจ้าของพื้นที่อย่างไม่ไยดี,ไม่ว่าจะเป็นการที่รัฐและทุนเข้าไปทำลายพื้นที่นาข้าว3จังหวัดอีสานด้วยการหนุนกลุ่มทุนท้องถิ่นทำอุตสาหกรรมเกลือสินเธาว์,การไล่ชาวนาออกจากพื้นที่ให้ทหารไปปลูกไม้ยูคาลิปตัส,การรุกไล่ชาวบ้านในกรณีท่อก๊าซเมืองกาญจน์,การรุกไล่ชาวบ้านกรณีเหมืองแม่เมาะ,กรณีมลพิษนิคมอุตสาหกรรมลำพูน,กรณีโรงไฟฟ้าหินกรูด และท่อก๊าซไทย-มาเลย์เมื่อชาวนาอยู่ไม่สุข ใครเล่าจะมีแรงทำเกษตรผสมผสาน ทำเกษตรพออยู่พอกิน ฟอกย้อมหม่อนไหมด้วยสีธรรมชาติ รักษากันด้วยสมุนไพรยาป่า หรือจุดตะเกียงแข่งกับแสงนีออนกันต่อไป ก็จำเป็นอยู่เองที่NGOที่มีลักษณะต่อต้านการบริโภคนิยม ต่อต้านโลกภิวัตน์ จำต้องเข้าเป็นพลังหนุนชาวนา#บำรุง คะโยธากระทั่งก่อรูปขบวนขึ้นเป็นสมัชชาเกษตรกรรายย่อยภาคอีสาน(สกยอ.)ใต้การนำของโย-บำรุง และอโศก ประสานสอน อดีตผู้นำกรรมกร ที่ตอนนี้เป็นชาวนาที่ขอนแก่นบ้าง,สมัชชาคนจนใต้ธงนำของNGOทั้งประเทศบ้าง มีสมเกียรติ พงษ์ไพบูลย์-บำรุง บุญปัญญาหนุนเนื่องบ้าง,กลุ่มต่อต้านเขื่อนปากมูลใต้การนำของวนิดา ตันติพิทักษ์บ้าง,ต่อต้านท่อก๊าซเมืองกาญจน์ใต้การนำของสุลักษณ์ และพ่วงเอาศิษย์สำนักในอดีตอย่างพิภพ ธงชัยออกมาบ้างกระทั่งวันหนึ่งพวกเขาก็ได้ข้อสรุปที่จัดเจนว่าต้องมีคนของภาคประชาชนไปอยู่ใน สภา นั่นเองครูประทีป,ครูแดง,อาจารย์จอน,อาจารย์เจิม,ครูสุชน,ครูหยุย,ครูยุ่น และใครต่อใครจึงพาเหรดเข้าสภาสูงในยุคทักษิณทรงอำนาจเหนือตึกไทยคู่ฟ้า
องก์ที่5.การบรรจบของ2สายธารในกรณีรัฐประหาร19กันยาฯ
#สมเกียรติ พงษ์ไพบูลย์ส่วนภูมิธรรมที่เคยอยู่สายปฏิรูปด้วยการปลุกปั้นมูลนิธิอาสาสมัครเพื่อสังคม(มอ ส.)ที่จุฬาฯปลุกปั้นคนรุ่นใหม่ออกไปเป็นอาสาสมัครในชนบท เป็นNGOหน่อใหม่มาหลายสิบรุ่นนั้น ผันแปรมาผนึกกับมิตรเก่าสายปฏิวัติในอดีต โดยการไปเป็นกุนซือทางการเมืองให้นายทุนชาติที่ชื่อทักษิณ แล้วก็พ่วงพรรคพวกจากจุฬาฯอย่างสุธรรม แสงปทุม ดึงเอาเกรียงกมล-หมอมิ้ง-จาตุรนต์(ซึ่งทิ้งชีวิตนักศึกษาแพทย์ไว้ในป่า แล้วมาเอาดีด้านรัฐศาสตร์)-พินิจ จารุสมบัติ-สุธรรม แสงปทุม-อดิศร เพียงเกษ-ไอ้ก้านยาว ประพัฒน์ แซ่ฉั่ว(ปัญญาชาติรักษ์)-ผดุงศักดิ์ พื้นแสน หรือใครต่อใครในเวลาต่อมากล่าวได้ว่าขณะที่ภาคประชาชนสายปฏิวัติใน อดีตกลมกลืนไปได้ดีกับนายทุนชาติ และพยายามยิ่งยวดในการเปลี่ยนเจ้าพ่อธุรกิจสื่อสารให้"เท้าติดดิน"ด้วยการ"แปลงภูมิปัญญาNGOให้เป็นทุน"ทั้ง30บาททุกโรค,พักหนี้เกษตรกร,ธนาคารคนจน,OTOPทว่าด้านหนึ่งฝ่ายประชาชนสายปฎิรูปยังเดินหน้าต่อต้านโลกาวัตน์อย่างแข็งขืน และยืนท้าทายกระแสบริโภคนิยมอย่างทระนง มีบ้างบางส่วนที่เข้ามาเป็นสว.ภาคประชาชน(ซึ่งก็ยืนตรงข้ามกับทักษิณทั้งนั้น)กระแสขับเคี่ยวโค่นล้มทักษิณมาถึงก็ต่อเมื่อพลังกระแสหลักของสังคมไทย คือพลังจารีตนิยม+อนุรักษ์นิยม+อำนาจนิยม ไฟเขียวเต็มที่ให้กับสนธิ ลิ้มทองกุล ซึ่งเป็นนายทุนชาติด้านสื่อและอดีตพันธมิตรผู้แนบแน่นกับทักษิณ "หัก"ทักษิณด้วยข้อหา"ทุนสามานย์"และทรราชย์แห่ง"ระบอบทักษิณ"ไม่ว่าจะเพราะทักษิณเป็นหรือไม่เป็นทุนสามานย์ หรือสนธิลิ้มฯเป็นทุนบริสุทธิ์ผุดผ่อง ทว่าพลพรรคร่วมค่ายซ้ายเก่าอย่างคำนูณ-ไพศาล-สำราญก็ออกศึกรำดาบพุ่งทวนไป ใส่ร่างทักษิณอย่างพร้อมเพียง พร้อมเพรียกหาพันธมิตรที่คุ้นเคยอย่างอาจารย์สมเกียรติ-พิภพ-ส.ศิวรักษ์-หงา คาราวาน-แอ๊ด คาราบาว-เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง-แก้วสรร อติโพธิ์ หนุนเนื่องด้วยประเวศ วะสี และฯลฯออกรบอย่างคับคั่งภาคประชาชนสายปฏิรูปทั้งมวลหรือเกือบทั้งหมดก็ว่าได้ต่างร่วมเป็นพันธมิตรทั้งจงใจ และไม่ตั้งใจในการขับเคี่ยวโค่นล้มทักษิณในบริบท และบาทก้าวที่แตกต่างกันไป...อาจกล่าวได้ว่าภาคประชาชนสายปฏิรูปได้ลุกขึ้นมาโค่นล้มในสิ่งที่ฟากประชาชนสายการปฏิวัติกำลังฟูมฟักว่าเป็นชิ้นงานมาสเตอร์พีซของพวกเขา นั่นก็คือเศรษฐกิจประชาธิปไตยแบบ"ทักษิโนมิกส์"มาถึงตรงนี้คงพอเดากันออกแล้วว่า ทำไมภาคประชาชนสายปฏิรูปจึงก่อตัวขึ้นสู่กระแสสูงยิ่งในการต่อต้านทัดทานและ โค่นล้มทักษิณ ชินวัตร ก็เนื่องเพราะรากฐานเป็นมานั้นพวกเขารังเกียจกระแสบริโภคนิยม-ทุนนิยม-ทุน ข้ามชาติ กระทั่งเกิดนิยามศัพท์"ทุนสามานย์"ในเวลาต่อมาความสบายอกสบายใจของภาคประชาชนสายปฏิรูปในการล้มล้างทักษิณก็คือ พวกเขาไม่ได้ล้มล้างระบอบประชาธิปไตยเลย เพราะประชาธิปไตยนั้นถูกล้มล้างไปโดยทักษิณก่อนหน้านั้นแล้ว...สิ่งที่พวกเขาโค่นล้มมันลงไปคือ"ระบอบทักษิณ"ต่างหากทว่าเนื่องจากประสบการณ์ของภาคประชาชนสายปฏิรูปในสายงานด้านการเมืองหรือโครง สร้างด้านบนนั้นมีข้อจำกัดมาก ทำให้พวกเขากำลังงุนงงสับสนกับตัวเองอยู่มากว่า สิ่งที่เกิดขึ้นในการรัฐประหาร19กันยาฯนั้นคืออะไร? ผลพวงที่ตามมานั้นมันเป็นอะไรแน่? ตกลงมันเป็นเผด็จการ หรือแค่"ช่วงเปลี่ยนผ่านหลังยุคทักษิณ"(Post Thaksin)ไปสู่ประชาธิปไตยที่ชาวบ้านพลเมืองจะได้ถึงยุคฟ้าสีทองผ่องอำไพจริงๆจังๆ?คน ที่คิดได้ก่อนอย่างนักวิชาการอย่างศ.ดร.นิธิ,อาจารย์จอน,จรัล ดิษฐาอภิชัย,หมอเหวง,ครูประทีป ก็ออกโรงกลับลำมาต่อต้านผู้ยึดอำนาจรัฐประหารอย่างเอาการเอางานบ้าง หรือผ่อนหนักผ่อนเบาบ้างคนที่มีความหวังว่าหลังยุคทักษิณจะดีขึ้นอย่างหมอประเวศก็ให้ศีลให้พรคณะรัฐประหาร ไป เขาจะฟังไม่ฟังก็อีกอย่าง หรือกว่าจะหาที่ยูเทิร์นเจออย่างสุริยะใส ที่ออกมาค้านไม่ให้พลเอกสนธิสืบทอดอำนาจ พรรคพวกเพื่อนฝูงแวดวงก็กาหัวแล้วว่า"ต้องปล่อยเกาะโดดเดี่ยวมันแล้วไอ้ใส"คนที่หลงเข้าไปเต็มแท่งเต็มลำอย่างแก้วสรร,เจิมศักดิ์,สำราญ,คำนูณ,ไพศาล,ศ. ดร.ภูวดล ทรงประเสริฐ(เลขาธิการสมาคมสังคมศาสตร์) ก็ต้องเลือกข้างไปชัดๆด้วยการปลอบใจตัวเองว่า?เผด็จการทหารก็แค่ชั่วคราว เดี๋ยวก็เลือกตั้งแล้ว ยังไง้ยังไงก็ยังดีกว่าทุนสามานย์อย่างระบอบทักษิณ?
องก์สุดท้าย:รูดม่านนาฏกรรมบนลานพระรูปฯ
สำหรับผมแล้ว ภาพของชาวบ้านที่แห่แหนนำดอกไม้ไปให้กำลังใจคณะรัฐประหาร พาเด็กๆไปร่วมกันถ่ายรูปกับรถถัง และไปทัวร์กันยังกับงานรื่นเริงประจำปีที่ลานพระรูปฯในเหตุการณ์รัฐประหาร 19กันยาฯ สลับกับภาพที่ลุงแท็กซี่นวมทอง ไพรวัลย์ขับรถแท็กซี่ชนรถถังพลีชีพเพื่อปลุกสติสังคมนั้น...ว่าไปแล้วมันก็เป็นนาฏกรรมบนลานกว้างดีๆนั่นเองทว่า เป็นสุขนาฏกรรมของภาคประชาชนสายปฏิรูปที่ไร้เดียงสาทางการเมือง แต่เป็นโศกนาฏกรรมของภาคประชาชนสายปฏิวัติที่เคี่ยวกรำศึกงานการเมืองมาชั่วชีวิตแต่ทั้งหมดมันก็คือนาฏกรรมที่มีพลเมืองของประเทศนี้ สอดบรรสานเป็นอุปรากรวงใหญ่เพียงแต่สรรพสำเนียงแห่งเสียงเพลงบรรเลงของภาคประชาชนหนนี้ ฟังไม่เป็นสับปะรดขลุ่ยใดๆ และไร้รสนิยมอย่างน่าชัง...ท่ามกลางเสียงกลบเย้ยของพลังสายธารกระแสหลักอย่างหยามหยันอีกคำรบหนึ่ง!

////
มัสยาหลงเหยื่อ-เคยเป็นชื่อนวนิยายโดยฤดี เริงชัย ว่าด้วยนักกิจกรรมฝ่ายซ้ายทำตัวเป็นสมภารหลอกกินไก่วัด ว่ากันว่าตอนนี้วงการเอ็นจีโอก็มีพวกสมภารกินไก่วัดกันทั่วทุกภาคของประเทศ ทำให้แวดวงดีๆมีอุดมการณ์พลอยเสื่อมเสียเหม็นหึ่งไปด้วยโดย คุณรักในหลวงห่วงลูกหลานที่มา บอร์ดชุมชนฟ้าเดียวกัน29 สิงหาคม 2552
หมายเหตุไทยอีนิวส์:ผู้ใช้นามปากกา"รักในหลวงห่วงลูกหลาน"ซึ่งเคยเขียนซีรีส์ยอดฮิต"ลากไส้สื่อเหี้ย"อันลือลั่น กลับมาอีกครั้งด้วยซีรีส์ชุดใหม่ลากไส้แวดวงNGO,นักวิชาการ,นักสิทธิมนุษยชน,นักกิจกรรมสังคม,นักศิลปิน,นักธุรกิจ,ศาล,องค์กรอิสระ และฝ่ายซ้ายเก่า ซึ่งเขาได้ตีแผ่วงการด้วยสำนวนฮาร์ดคอร์ดิบเถื่อนให้เห็นว่า เพราะเหตุใดแวดวงดังกล่าวจึงได้ผิดเพี้ยนเปลี่ยนจุดยืนมาสนับสนุนขบวนการอำมาตย์ได้อย่างน่าพิศวงอย่างที่เป็นอยู่ ซึ่งไทยอีนิวส์ได้รับอนุญาตจากผู้เขียน และกรุณาตรวจทานแก้ไขก่อนการเผยแพร่เป็นตอนๆ
ก็เนี่ยแหละNGO-เอ็นโตดี ไม่ได้ฉายานี้มาเพราะโชคช่วยนะ พวกมัน"ล่าแต้ม"กันมา จึงมีฉายารับประกันความเชี่ยสัดๆ
ทีนี้เรื่องNGO ทำไมคนชอบแผลงชอบล้อเป็น"เอ็นโตดี" อันนี้มันมีที่มาหวะแล้วก็ฉายาว่า"เอ็นโตดี"นี่ไม่ได้มาเพราะโชคช่วยนะ แต่ได้มาด้วยหยาดเหงื่อและลำแข้ง ฟังแล้วแม่งเน่ากันสุดๆเลยสัดดเอ๊ย...เรื่องวงการNGOก็เหมือนวงการทั่วไปที่ต่างก็เป็นคนเดินดินกินขี้ปี้นอน แต่ที่ต่างจากวงการทั่วไปก็เพราะดันประกาศตัวว่าเป็นผู้เสียสละ มีอุดมคติ อุทิศตัวเพื่อส่วนรวม เคร่งครัดเรื่องส่วนตัวนี่แหละ แม่งก็เลยมีเรื่องให้ได้เมาธ์กันไม่จบไม่สิ้นซักเกือบ20ปีก่อนนี่ก็ไปเกิดเรื่องที่องค์กรเกี่ยวกับผู้หญิงถึงผู้หญิง คือปกตินักกิจกรรมด้านสิทธิสตรีมันก็ต้องต่อสู้เพื่อผู้หญิงใช่ไม่ใช่-ใช่เรื่องทำนองชู้สาวมันก็ควรต้องเป็นข้อยกเว้นแต่ก็ดันมีเรื่องขึ้นมา เพราะเฟมินิสต์รายนึงในองค์กรนี้ดันไปปิ๊งรุ่นพี่นักกิจกรรมสมัย6ตุลาฯที่ออกจากป่าเข้าให้ รุ่นพี่คนนี้ก็ไม่ได้หน้าโจรๆแบบนักกิจกรรมทั่วไปที่5ย.เสื้อยืด กางเกงยีนส์ สะพายย่าม ผมยาว รองเท้ายางนะ แต่หล่อมาดเนี้ยบ พูดจานุ่มนิ่มยิ้มกริ้มกรุ่มกรุ้มกริ่มปิ๊งแล้วก็จบแค่นั้น เก็บเธอไว้ในใจก็ไม่เป็นไร ดันร้องว่า"เค๊าจะเอาๆๆๆ"ก็เลยเสร็จคุณเธอ แต่รุ่นพี่นั่นเสือกมีเมียแล้วนี่สิ เลยเป็นเวรของกรรมขึ้นมา ไอ่รุ่นพี่ผู้ชายที่ทำงานอยู่ค่ายป๋าส.ก็ต้องทิ้งลูกทิ้งมีเมียมาอยู่กับนังนี่ในองค์กรนี้อีกเหมือน ทางหน่วยงานก็ส่งเฟมินิสต์อีกรายไปประสานงานกับพวกแรงงานหญิง กับทางนักศึกษา ประสานไปประสานมาไปเจอ"ดุ้น"เข้าให้อีก ก็เลยดั๊นไปได้กับนักกิจกรรมนักศึกษาแถวท่าพระจันทร์. ..ก็เลยน้ะ พอดีเป็นกลุ่มเฟมินิสต์ มันก็มีแต่ผู้หญิงเต็มไปหมด ก็เลยได้นินทากัน แล้วก็มีเมาธ์กันไปในวงกามเอ็นโตดีกันพอสมควรแต่นั่นแค่น้ำจิ้มนะ คือรักกันได้กัน ไม่หลอกฟันแล้วชิ่ง รักจริงหวังแต่งก็ว่ากันไป เรื่องของหอยกับดอของพวกเมิง ใครก็คงไม่อยากเสือกหรอกที่มันหนักหนานี่ก็คือ พวกที่ชอบอ้างว่าตัวเองเป็นนักอุดมคติ นักอุดมการณ์ แล้วดันออกลายมีสันดานทำให้เกิดเรื่องงามไส้ขึ้นในทำนองนิยายเรื่อง"มัสยาหลงเหยื่อ"ของฤดี เริงชัย เขียนแขวะพวกฝ่ายซ้ายเก่าหลอกแดกไก่วัดนี่สิมันแสบยิ่งกว่าทิงเจอร์ราดหนองในเน่าอย่างที่ผมเคยบอกไปว่า ในวงการมันก็มีรุ่นใหญ่ขึ้นหิ้งเอาไว้กราบไหว้ ลงมายันเอ็นโตดีรุ่นอ่อนเอ๊าะพวกขาใหญ่ขึ้นหิ้งทั้งหลายก็เหมือนปู+ชะนี+บุคคลแหละส่วนเด็กใหม่นี่ส่วนใหญ่คือทางมูลนิธิอาสาสมัครแห่งหนึ่ง(ไม่ใช่อาสาสมัครร่วมกตัญญู หรืออาสาสมัครปอเต๊กตึ๊งนะ ส่วนจะอาสาสมัครอะไร ก็อย่าไปใส่ใจเลย คนดีๆเขาจะพลอยเสียหายไปด้วย) มูลนิธิอาสาสมัครที่ว่านี้มี"เอ็นจีอ้วน"เขาตั้งขึ้นมา เขาก็จะนำนักศึกษาจบใหม่ไฟแรง ส่วนใหญ่มีพื้นเพทำกิจกรรมค่ายอาสาในมหาลัยมาเป็นอาสาสมัคร อบรมกันเสร็จก็ส่งไปทั่วประเทศอยู่กับหน่วยงานองค์กรต่างๆของพวกเอ็นจีโอบรรยากาศก็เหมือนเด็กฝึกงานทั่วไปแหละ ไปใหม่ๆพวกนี้ก็ตื่นตาตื่นใจ เห็นพวกขาใหญ่ขึ้นหิ้งก็นึกว่าเป็นidolที่น่าเคารพกราบไหว้ ไอ่พวกขึ้นหิ้งทั้งหลายแทนที่จะให้เขาลุยสนามทำงาน มันก็บอกเอามาเรียนรู้งานที่ออฟฟิศก่อน งานหลักก็เหมือนออฟฟิศทั่วไปคือเป็นที่รองมือรองตีน ให้ช่วยถ่ายเอกสาร ช่วยถอดเทปที่ขาใหญ่ขึ้นหิ้งทั้งหลายไปพูดบรรยายตามงานสัมมนาต่างๆ แล้วก็ชงกาแฟ...หากเป็นอาสาสมัครผู้ชายนี่ก็ไม่เป็นไร ให้ชงกาแฟไม่กี่วันก็ไล่มันลงพื้นที่ จบแต่ผู้หญิงสมัยนี้เกิดมาแยะ แล้วตามมหาลัยผู้หญิงเป็นนักกิจกรรมมากกว่าผู้ชาย ผู้ชายช่วงหลังๆก็กลางวันโดดเรียน ตกเย็นแดรกเหล้า ค่ำๆแทงบอล ดึกๆตีหม้อ...ผู้หญิงก็เลยมาทำงานกิจกรรมนักศึกษามากกว่า ก็แน่นอนว่าหลุดมาเป็นอาสาสมัครก็ย่อมมากกว่า ออกไปฝึกงานกับพวกขึ้นหิ้งทั้งหลายมากกว่าไอ่พวกขึ้่นหิ้งนี่แม่งก็อาศัยความที่เด็กมันศรัทธาในชื่อเสียงภาพลักษณ์ อาศัยว่าอ้างว่า ช่วยเทรนเด็ก แล้วมันก็ใกล้ชิดกันด้วยสภาพงานชงกาแฟ พิมพ์งานให้ ถอดเทปให้ถอดเทปไปถอดเทปมา ไอ้ห่านผู้ใหญ่ขึ้นหิ้งนี่ก็ดันอยากถอดมากกว่าเทปนี่สิ คือแมร่งอยากจะไปถอดผ้าเค๊า...เชี่ยมั๊ยหละสัดดดที่ผมว่านี่ไม่ได้เหี้ยกันทุกตัวหรอก แต่บังเอิญว่ามีกันกระจัดกระจายทั่วทุกภาคของประเทศ(ยังกับข่าวอุตุนิยมวิทยา)ไอ่ขึ้นหิ้งตัวหนึ่งนี่อยู่ทางภาคอีสาน ยกย่องกันว่าเป็นพญาราชสีห์กันเลยทีเดียว คือคงจะมีหนวดมีเคราแบบราชสีห์หนะเลยได้ฉายามางี้ ก็แบ่บว่าตอนหนุ่มกว่านี้บ้าลุยงานมาก มีเมียมีลูกเต้าด้วยกันสองคน หน้าตาน่ารัก เด็กฉลาดมาก แต่แม่มันทนไม่ไหวหอบผ้าหอบผ่อนพาลูกหนีไปอยู่เมืองนอกซะ ขาใหญ่ราชสีห์ของเราก็เลยตกพุ่มหม้าย แล้วก็ไม่ยอมมีเมียใหม่(เป็นเรื่องเป็นราว) ก็เหงาว้าเหว่่ ไอ้ครั้นจะไปลงอ่างก็จะเสียlookพญาราชสีห์ ก็เนี่ยเลยทำตัวเป็นสมภารแดรกไก่วัดแม่งซะเลย พวกนักศึกษาฝึกงาน พวกอาสาสมัครนี่แหละ กรุบกรอบขบเผาะดีนักแลตอนแรกๆก็มาฟอร์มนิยาย"มัสยาหลงเหยื่อ"แหละ คือพอใกล้ชิดเด็กเข้าก็บอก"พี่เหงา"(ความจริงอายุอานามไปเรียกตัวเองว่าพี่นี่แม่งก็น่าจะกระดากปากตัวเองซะมั่ง เมิงมันรุ่นปู่เค๊าแล้วเชี่ย)ชีวิตพี่่รันทด ลูกเมียครอบครัวไม่เข้าใจทิ้งพี่ไปเมืองนอก พี่ก็เก็บความสดมาตลอด ไม่เคยวอกแวกเลยก็เพิ่งมารู้สึกว่า"ใช่เลย"กับน้องนี่แหละ. ..อันนี้่ถ้าเด็กก็มีใจด้วย ก็เสร็จโดยละม่อมแต่หากเด็กไม่มีใจนี่ ก็มีอีกสเต็ป คือฟอร์มสะตอบอแหลไปอีกแบบ เช่น วันนี้หนูอย่าลงพื้นที่ลงสนามเลยช่วงนี้แบ่บว่าพี่ป่วยหนัก(ก็เสือกแดกเหล้าหนัก)ช่วยอยู่ดูแลพยาบาลพี่ที ว่าแล้วก็ให้เด็กเข้าไปในที่รโหฐานสองต่อสองคอยปรนนิบัติพัดวีป้อนข้าวป้อนยา เด็กเผลอก็รวบซะเลย แล้วก็บอกน้องนี่แหละคนที่ใช่ของพี่...อุบาทวก์กว่านั้น คือสะตอบอแหลยังไงก็แล้วเด็กมันไม่เล่นด้วย ก็ปล้ำแม่งซะเลย เสร็จบอกว่า พี่มันเหี้ย จะฆ่าแกงยังไงก็ได้ พอดีวันนั้นพี่เมาหนักไปหน่อย (ความจริงแม่งก็อาการเพียบทุกวันแหละ)ก็รู้กันทั้งบางว่ามีเรื่องจังไรพรรค์นี้เกิดขึ้น แต่ก็เคลียร์จบทุกราย ก็ระหว่างคนอยู่บนหิ้งมีคนกราบไหว้บูชามีอุดมการณ์อุดมคติสูงส่ง กับเด็กอาสาสมัคร หรือเด็กนศ.ฝึกงาน มันก็น้ำหนักต้องไปอยู่ข้างไอ่แก่ราชสีห์หัวงูอยู่แว้วว...คือเกิดเคสเดียวนี่ก็พอทำเนา แต่แดกนศ.ฝึกงาน รับประทานอาสาภาคสนามปาจำนี่ มันเชี่ยมั๊ย.."เอ็็นจีอ้วน"ตอนนั้นยังไม่มาทำงานกับแม้วเต็มลำ เป็นผู้อำนวยการมูลนิธิอาสาสมัครอยู่ ก็รับรู้เรื่องนี้เต็มๆ เพราะเด็กส่งไปฝึกงานกี่รุ่นต่อกี่รุ่นมันก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งมาฟ้องกัน เอ็นจีอ้วนก็มีเคืองสะสมแต้มเรื่องนี้อยู่เรื่อง ต่อมาเลยเลิกเป็นโซ่ข้อกลางให้พวกเอ็นจีโอกับรัฐบาลเหลี่ยม ตอนที่อ็นจีอ้วนมาเป็นกุนซือให้เหลี่ยมสมัยเหลี่ยมมีอำนาจวาสนาเป็นนายกฯอยู่หลายปีเรื่องของกระดอแท้ๆเลยกลายเป็นลุกลามให้ความสัมพันธ์ของเอ็นจีโอกับเหลี่ยมบาดหมางขาดผึง หันมารบรากันจนทุกวันนี้เรื่องพรรค์นี้มีไปทั่วในอีสาน ที่ดังก็แถบอีสานใต้นี่ดังมากกรณีหนึ่ง ไอ่พวกระดัีบหัวแถวตรงนั้นคนนึงก็ดันได้เด็กอาสาฯนี่แหละ ปกติชิ่งออกตัวสำเร็จ แต่เคสนี้ชิ่งไม่ออก เลยเจอเมียด่าบ้านแตกบอกว่า เด็กมันดีกว่ากรูตรงไหน? กรูทั้งสวยทั้งขาว เด็กแม่งดำปื๊ดอ้วนยังกะหมีควาย ไอ่เหี้ยนั่นก็ได้แต่ก้มหน้าสารภาพ แต่ในใจคงตอบว่า"เด็กมันหนึบกว่ามึงไง..." อีกตัวก็มาจากปักษ์ใต้มาอยู่อีสานใต้มีอุดมคติสูงส่งเป็นนักเขียนมีหนังสือลงเผยแพร่ เด็กฝึกงานกี่รุ่นต่อกี่รุ่น เด็กอาสาไปเมื่อไหร่ก็เสร็จมันทุกราย โดยเฉพาะหากเด็กมาจากต่างบ้านต่างเมืองและเหงา จะมีเราเป็นเพื่อนร่วมทางทันใด แต่ไอ่นี่เนียนก็ยังทำมาหาแดรกมาได้จนป่านนี้อีกตัวคนใต้เคยอยู่อีสาน หลังๆย้ายลงไปทำงานเอ็นโตดีปักษ์ใต้ ได้ใจว่าหล่อขาวสูงหน้าตาเทร็นด์เกาหลีั คนนี้ไอ่ยะใสหน้าดำใกล้ชิดมันเคยมาแต่งงานมัน เมียมันก็เป็นพวกเอ็นจีโอแวดวงเดียวกัน เคยไปสมัครสว.ลากตั้ง นึกว่าแต่งงานเสร็จจะหยุดอยู่ที่เธอ ไอ่เหี้ยนี่ก็มีเรี่ยราดไปทั่ว มันบอกทำไงได้ เด็กมันมาเอง ชั้นป่าวน๊าเด็กมันมาเอ๊ง กรูป่าวชวนน๊าเด็กมันมาให้ล่อเองส่วนทางเหนือนี่ก็เป็นตำนานท่านเอ็นโตดีนักเขียน ฟังชื่อก็โอ้โหอย่างอุดมคติโรมานซ์ ก็พฤติการณ์สมภารแดกไก่วัดเหมือนกัน มีอยู่เคสนึงเคลียร์ไม่จบจนถึงตอนนี้ ยังเอ้อเร่อเอ้อเต่อกันอยู่ส่วนอีกรายก็เคยเป็นลูกศิษย์ลูกหาอาจารย์ป๋วยแหละ ก็ตามสูตรน้องชมรมในมหาลัยก็เสร็จมันก่อนอันดับแรก แต่ก็กระเตงกันไปได้เรื่อยๆ มันขอทุึนฝรั่งไปลงพื้นที่อีสาน เมียจบโทไปเป็นอาจารย์ทางโน้น เมียก็รู้สันดานผัวดี ไม่ยอมรับเด็กฝึกงานจากมูลนิธิอาสาสมัครส่งมาให้ ก็เลยคัดเด็กที่ว่าหน้าตาไม่ได้เรื่อง หุ่นเตี้ยตะแหมะแขะไปเป็นเด็กนักศึกษาฝึกงานกับผัวตัวเองแล้วนะ แม่งยังฟาดไก่วัดตอนเมียเผลอเลยสัดดดเมียก็เซ็งสัดๆ หนีไปทำปริญญาเอกเมืองนอก กะจะไม่กลับมา โดยยื่นคำขาดว่า ให้เลือกเอาจะเอาชั้นหรือเอาเด็ก ไอ้นี่เลยต้องหวานอมขมกลืนทิ้่งเด็ก เด็กแม่งก็หมดอนาคต จบมาหางานในด้านพวกเ้อ็นจีโอไม่ได้เลย เพราะเมียมันติดแบล็กลิสต์ไปทั่วราชอาณาจักร เมียได้ด๊อกเตอร์เลยยอมกลับมา ส่วนเด็กชะตาไม่ดี ไปได้เป็นเมียชาวนาในพื้นที่ตอนนี้ทั้งเตี้ยล่ำดำสิว. ..อนาถจิตเจงๆอันนี้คนอ่านของผมเขาเพิ่มเติมมาให้อุบาทว์จิตอีกว่า เรื่องหลอกล่อผู้เยาว์เนี่ย บางคนในแวดวงนี้เขาเทพ และเนียนมาก (พวกหื่นกาม ฉุด ญ เข้าพงหญ้ายังเลวน้อยกว่านี้ เพราะ ญ และสังคม ยังด่าไอ่พวกหื่นกามได้เต็มปาก ) แต่พวกเทพๆ นี้ หลังเสร็จกิจ น้อง ญ ส่วนมากจะโทษและรู้สึกรังเกียจตัวเองไปเลย บางคนรู้สึกแย่จนถึงคิดฆ่าตัวตาย เพราะ "ไปทำให้ครอบครัวของพี่ๆ เขาแตกแยก" ส่วนไอ่พี่ ช นั่น ยิ้มสบาย พี่ ญ ก็จะราวีหรือเอาไงดี ปัจจุบัน น้อง ญ บางคน ถูก (เพื่อนๆ และแวดวง) โดดเดี่ยว รับภาระเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงลูกอยู่คนเดียว ด้วยความรู้สึกผิด และยังเชิดชูบูชา ไอ่พี่ ช คนนั้นอยู่ - - แมร่งงงงงงเอ๊ย ห่วยอีหลี - - ยิ่งกว่าพล็อตละครหลังข่าวซะอีก!ก็เนี่ยแหละNGO-เอ็นโตดี ไม่ได้ฉายานี้มาเพราะโชคช่วยนะ พวกมัน"ล่าแต้ม"กันมา จึงมีฉายารับประกันป.ล.ในบ้านเมืองนี้ก็มีทั้งคนดีและคนไม่ดี ไอ้ที่ดีๆเค๊าก็มีบึ้ม กราบขออภัยหากเรื่อง(จริง)นี้ไปทำให้คนดีในวงการแปดเปื้อนมัวหมอง พูดเรื่องนี้ผมเลยว่าพวกนี้มันมีsex driveสูงหวะ...ต้องเข้าใจว่าพวก NGO นี่มันมนุษย์พันธฺุ์พิเศษนะ ปกติธรรมดามนุษย์มนานี่เป็นกันไม่ได้หรอก มันต้องมีแรงขับอะไรเป็นพิเศษหากแรงขับนั้นเป็นเรื่องพระเรื่องเจ้าเข้าวัดเข้าวาอย่างน้าเอียด ดีพูน สมพจน์ สมบูรณ์ มงกุฎ แก่นเดียว อาจารย์เสรี พงศ์พิศ ที่แกเป็นคริสเตียน หรือหมอยงยุทธอะไรนี่ก็ดีไป แต่เสือกมีแรงขับด้านsex driveนี่กรูหละสยองแทนพวกไก่วัดเป็นอันมาก ส่วนไอ้ว่าที่เหี้ยๆนี่ก็เล่ามาเป็นนิทัศน์อุทาหรณ์นะสาวเอยจะบอกให้ เผื่อใครอ่านๆอยู่ และกำลังฝันๆหวานจะไปเป็นเด็กฝึกงานหรือเป็นอาสาสมัคร หรือไปเป็นเด็กใหม่เอ็นจีโอ พวกเอ็งก็ระวังไว้นี๊สนุง หน้าฉากพ่อพระนักบุญราชสีห์ หรือแสงดาวแห่งศรัทธา ปณิธานอันมุ่งมั่นสนั่นโลกาโกวิทย์วัฒนาสถาพรบำรุงที่เห็นๆกันนั้น มันอาจแค่เปลือกๆ...ของจริงนี่มันเอ็นโตดี กว่าจะรู้อีกทีเอ็นก็เข้าไปอยู่ในรูซะแร๊ะ. ....เชี่ยสัดๆๆๆ